Nooit gedacht dat ik dat nog eens vrijwillig zou schrijven. Verplicht tijdens projecten en bij vele vakken; een actieplan. Wat ga je doen, hoe ga je het doen en waarom? En uiteraard werd je er genadeloos mee om je oren geslingerd als je iets anders deed dan het plan bevatte.
Vandaag heb ik mijn eerste eigen actieplan opgesteld. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen en niets lijkt me erger dan spijt hebben van dingen die ik niet heb gedaan. Jaren stelde ik dingen uit en kwam er daardoor afstel van. Altijd vond ik wel een excuus, stiekem bang voor het onzekere. Maar kiezen voor de veilige weg, in de buurt van de thuishaven. Meer dan ooit heb ik nu het gevoel dat ik op eigen benen kan staan en wil ik dat voor mezelf ontdekken en mezelf daarmee bewijzen. Misschien dat dit actieplan, waar ik mezelf mee kan confronteren, een steuntje in de rug is om van al die ideeën en gedachten eens iets uit te gaan voeren.
Wachten tot de tijd rijp is heeft geen zin, de klok valt immers niet naar beneden als je te laat bent, dus hoe kan je weten dat het het juiste moment is? Ergens weet je dat wel, voel je het aan, maar afgaan op je gevoel is vaak een enge stap. Soms heb je een extra zetje in de goede richting nodig. Ik hoop de komende jaren dapper te kunnen strepen in mijn actieplan, plannen zijn er om uit te voeren en niet om voor je uit te schuiven. 1, 2, actie!
