bagage uit Travel

Bagage uit Boekarest

Anderen de les lezen terwijl je zelf nog in de studiebanken van het leven zit

Anderen de les lezen terwijl je zelf nog in de studiebanken van het leven zit
Voor iedere trip delen we een packlist met dingen die handig zijn om in te pakken voor een upcoming trip. Maar wat doet een reis nou met je? Wat leer je van je bestemming, van het reizen? De afgelopen dagen bracht ik in Boekarest door. Samen met nog 29 andere internationale travel bloggers en ca. 10 Roemeense. Ik heb een wat vreemde fascinatie voor Oost-Europese steden, vanwege hun bijzondere geschiedenis. Toen ik de uitnodiging kreeg om hier naar toe te gaan, hoefde ik dan ook geen 2 keer na te denken.

Boekarest; herkenbare mix in een straf jasje

Het eerste wat mij opviel bij aankomst op het vliegveld is dat de mensen ná de paspoortcontrole ontzettend vriendelijk en behulpzaam zijn. Ervoor lijkt de tijd stil gestaan te hebben. Onvriendelijke gezichten, geschreeuw en niet te begrijpen gebaren. Roemenië behoort niet tot de Schengen landen, dus moet je op je liefst lachen en je paspoort laten zien. Zónder er ook maar een stempel voor terug te kijken.
Door vertraging komen we laat aan, maar de chauffeur speelt meteen voor reisgids en probeert ons wakker te houden tot het hotel. Ik ben onder de indruk van de 6 of 8 baans wegen waarop wordt geraced alsof het een Formule 1 circuit is. Ondertussen schieten industriegebieden, hotels en kantoorpanden met bekende Westerse namen voorbij.

De eerste dag is een conferentiedag. Er zijn een aantal netwerkmomenten, zodat bloggers en Roemeense reisorganisaties elkaar kunnen ontmoeten. Netwerken kennen ze dus niet, ze blijven veilig bij elkaar klieken. Een gesprek proberen aan te knopen is lastig. De vrouwen staan wat giechelig te kijken, de mannen zetten spontaan hun communisten-blik op. Ok, dan niet. Aan het Engels ligt het in ieder geval niet, ik ben positief verrast hoe goed ze dat hier spreken. Met typisch accent, maar beter dan mijn Parijse vrienden. De dames hebben van de conferentie dag een soort catwalk gemaakt en zijn volledig opgedoft. Slecht geblondeerd haar, goedkope stof en veel te veel make-up, tot aan lipliner in een 3 tinten donkerdere kleur aan toe. Op de Romanian Digital Travel Conference spreken onder andere Google, Facebook en wat andere lokaal grote spelers. Het niveau is niet veel anders dan bij ons. Weer een positieve verrassing. Alleen bij de social media presentatie blijkt dat ze daar totaal geen kaas van hebben gegeten en Twitter nog steeds eng is. Uiteindelijk ben ik niet de enige die het netwerken heeft opgegeven en maar gaat mingelen met mede-bloggers.

‘s Avonds zou mijn eerste echte Boekarest ervaring moeten zijn. Maar helaas… de boodschap van mijn koriander allergie is niet helemaal overgekomen en kennelijk heb ik ergens iets over het hoofd gezien. Een uur voor het eten voel ik dat dit misse boel gaat worden en meld ik me af. Ik kruip snel met anti-histamine m’n bed in. Mijn klachten zijn vergelijkbaar met die van mensen met een kiwi- of ananas allergie; acute koorts, opgezwollen keel, pijn met slikken. Behalve histamine is er niets wat echt helpt. De volgende ochtend is mijn stem weg en ik skip het ochtendprogramma. Meteen ontdek ik weer de vriendelijkheid. Zowel de organisatie als het hotel personeel is super behulpzaam en vriendelijk. Ik krijg roomservice, flessen water en thee. Er wordt aangeboden om naar de apotheek te gaan, een dokter te halen, wat ik maar wil. Goed bedoeld, maar uitzieken is het enige wat nog werkt. ‘s Middags ga ik zelf naar de apotheek. Het is heerlijk weer en zo kan ik op mijn eigen tempo nog even iets van de stad zien. Kennelijk straal ik uit dat ik me niet helemaal top voel, want iedereen vraagt extra vriendelijk of het wel goed met me gaat.

Uiteindelijk heb ik mijn medicijnen gescoord, heeft de frisse lucht en het zonnetje me een beetje opgevrolijkt en ga ik naar een plek vlakbij het hotel. Een nieuwe hotspot, M60, in een ietwat louche straat. Overal zijn (dichte) nachtclubs, XXX-winkels en cafés met bijzondere types binnen. Oh, en casino’s. Ik check 3x mijn Google Maps en besluit uiteindelijk aan 2 jongens te vragen of ik wel goed zit. Hartelijk wordt me gewezen naar een gloednieuw, super hip/Scandinavisch uitziend pand. Nieuwsgierig vragen ze me hoe ik het ken, het is nog maar een kleine maand open. Ik heb de tip gekregen via via, en voel me stiekem trots. De jongens besluiten mee naar binnen te gaan, want ze zijn er zelf ook nog niet geweest. Altijd leuk, met de locals. Ze kletsen honderd uit, vragen over Amsterdam en zijn vooral geïnteresseerd in het drugsbeleid. Als ik beleefd de prosecco afsla, want ik voel me echt nog niet goed en een gemberthee bestel, druipen ze af. Yes, saaie Sabine vandaag. De jongens hebben de eigenaar en kok ingelicht, die zich om de beurt bij mij melden. Ze vertellen over het idee achter hun hippe hotspot, de mix van lokale keuken en super foods en de buurt. Ze hebben allebei rondgereisd en toen ze terug kwamen misten ze een hippe plek, zonder kroonluchters, bidprentjes of rood fluwelen gordijnen. Geld lenen om je eigen onderneming te beginnen is hier moeilijk, maar via een privé investeerder hebben ze geld los weten te peuteren. Toevallig is deze investeerder ook betrokken bij de mega gave nieuwe boekenwinkel Cărturești Carusel. De jongens moeten hard werken, maar sinds de opening is het super druk. Vooral veel locals, wat toeristen. In de weekenden blijven mensen wijntjes drinken, door de weeks is het vooral koffie en lunch. Gaaf om te zien. Over het communisme wilden ze niet praten. Het feit dat het hun gelukt is om hun eigen onderneming te beginnen, is voor hun definitief afscheid van een grijze tijd. De generatie van nu krijgt de kans om hun leven weer kleur te geven, was alles wat ze kwijt wilden.
‘s Avonds klom ik mijn bed uit voor een dinner bij het Centrul de Artă și Evenimente Noblesse. Een kunstcentrum in een voormalig paleis, waar ze vooral contemporary art van Matisse en andere grote namen ten toon stellen. Het is momenteel eigendom van een particulier, die het aan een interieur- en architectenbureau heeft verhuurt als showroom en event locatie. Er is flink uitgepakt; Roemeense wijn, een pianist, violist, typisch Paas dessert. Voorzichtig probeer ik een praatje te maken met de manager, de vrouw van de eigenaar. Hun kinderen zijn er ook en ze hebben de avond van hun leven. De eigenaresse spreekt nauwelijks Engels en als ik haar vraag hoe ze als vrouw in deze positie is gekomen, loopt ze acuut weg. In dit soort landen zit Hollandse directheid nog wel eens in de weg. Oeps. Uiteindelijk heeft het dienst gedaan als school tijdens de communistische tijd en hebben ze tijdens de restauratie van het pand bewijs gevonden van leraren die er toen werkzaam waren. Het onderwijs was een echte erebaan, dus dit stukje beperkte geschiedenis vertellen ze met trots, maar doorvragen is geen optie.

M60

Carustri Carusel

cafe Cartuestri

De volgende dag bezoeken we het paleis van de koningsfamilie. Hoewel er momenteel geen actieve royal family meer is (gevlucht naar Zwitserland), is het nog steeds werkterrein van de zittende president. We krijgen een tour en er wordt van alles verteld, tót de communistische tijd. Vervolgens iets over een aardbeving die het hele paleis heeft verwoest en dan gaat het pas weer over de heropening en restauratie van het paleis. Het is absoluut prachtig en indrukwekkend van binnen, van buiten lijkt het enorm op het paleis in Boedapest. Onze gids laat foto’s met mobiel maken toe, de andere groep heeft minder geluk. Buiten is foto’s maken uit den boze. Dat onze gids het toe laat, komt haar duur te staan. Ze wordt continue uitgejoeld en afgebekt door haar collega’s. Gelukkig houdt ze zich stevig staande, maar ik krijg medelijden met d’r. Hoe hard ze ook schreeuwen, ze krimpt niet ineen en doet alsof ze gek is. Knap, ik zou veel meer moeite hebben met dat soort bullebakken.

parlement

kapel

Ik heb de guided tour door de oude stad gemist, maar zelf tijdens mijn wandelingen al ontdekt dat je goed moet kijken wil je aan de buitenkant nog sporen van het communisme willen zien. Zodra je het centrum verlaat wordt het duidelijk zichtbaar; grote grijze blokkendozen in rijen gebouwd. Maar het centrum heeft wel wat weg van Parijs, soms van Italië en soms lijkt het net alsof je in het Berlijnse Kreuzberg met eindeloze kebab tenten bent beland. De architectuur is prachtig, maar onderhoud is ver te zoeken. Sommige panden zijn dichtgetimmerd, gestut of half afgebroken. Toch, door de afwisseling met de nog wel mooie gevels, de vele parken en het groen, voelt de stad toegankelijk. Ondanks het malle verkeer, dat me doet denken aan het eindeloze getoeter in Napels. De stad is groter dan ik had verwacht. Het hotel waar ik verbleef, het InterContinental ligt erg centraal bij metro Universitate en het oude centrum is op loopafstand, maar de rivier heb ik alleen vanuit de bus gezien en naar het paleis was het nog een half uur rijden. Veel groter ook dan Boedapest, waar ik afgelopen kerst was en juist was verrast door haar compactheid. Groot contrast ook met de ietwat norse en onvriendelijke Hongaren. Iedereen was ontzettend vriendelijk en behulpzaam, maar met gepaste afstand. Het is jammer dat ze zo gereserveerd zijn over het communisme, want daar had ik graag meer van willen weten.

plein van de revolutie

old town

De stad heeft veel potentie, dat zie je gewoon. Bovendien, waar kun je nog goed eten voor €12? Ik zou heel graag nog eens terug gaan in de zomermaanden, en dan ook de omgeving verkennen. Het Dracula kasteel heb ik helaas moeten missen, maar als ik verhalen moet geloven zijn de bergen hier prachtig en is het overal ontzettend groen. En wellicht dat het mooie weer mensen meer opent, ook als het gaat over die gevoelige tijd.

art

hof

De grootste les die ik uit deze trip gehaald heb, is dat we ons veel bewuster mogen zijn van onze vrijheden. Alles kan en mag in Nederland, iedereen zegt wat hij of zij denkt en we piepen allemaal als het een dag grijs weer is of niet helemaal gaat zoals we willen. Gastvrijheid, openheid en oprechtheid hebben ze hier dan misschien niet uitgevonden, hard werken daarentegen wel. Niets komt vanzelf. Daar kunnen wij ‘nuchtere’ Nederlanders nog wat van leren.

Ga je binnenkort naar Boekarest en wil je graag wat tips? Ik heb een handige Foursquare lijst aangemaakt. Ik ben niet zelf op alle plekken geweest, maar deze zijn me aangeraden door jullie via social media, of door de locals die ik hier onder de bloggers heb ontmoet.

Sabine de Witte