bagage uit Travel

Bagage uit Italië: Parrano

Toscane
Voor iedere trip delen we een packlist met dingen die handig zijn om in te pakken voor een upcoming trip. Maar wat doet een reis nou met je? Wat leer je van je bestemming, van het reizen? Twee weken geleden bracht ik een paar dagen in het prachtige Toscane door. Italië had ik eigenlijk afgeschreven na een citytrip Napels. Ik vond de stad echt vreselijk, zóveel lawaai, vuilnis, getoeter, vieze mannen. Daar kon al het heerlijke eten en een dagtochtje naar Rome eigenlijk niet zoveel meer aan veranderen. Dus liet ik Italië links liggen. Toen kwam er een uitnodiging van Uniekaas, om het verhaal achter de Parrano kaas te ontdekken. Als echte kaasliefhebber ben ik er een beetje verliefd geworden…

Villa Parrano

Het idee van de reis is om te leren koken, de pure smaken van Toscane te proeven en meer te leren over mijn grote liefde, kaas. Uniekaas, veel hollandser kan niet zou je denken. We verbleven in Chiaveretto, een klein dorpje tussen Florence en Arezzo, midden in de Toscaanse bergen. Voor de gelegenheid was de villa waarin we verbleven Villa Parrano genoemd, normaal gesproken heet deze Torre del Tartufo en kun je hier terecht voor Tuscookany kookvakanties. Eigenaren Lars en Pippa zorgden er met hun team voor dat het ons aan niets ontbrak.
Vanaf het moment dat we aankwamen voelde het als mini-vakantie; serene rust, frisse berglucht, verse kruiden in de tuin, heerlijke lokale wijnen en hapjes. Een klein feestje, als ik ooit zou trouwen dan is deze villa een serieuze optie. Ondanks de hobbelige zandweg die je omhoog moet in de 1e versnelling om er te komen.

sabine eten

parrano geraspte kaas

villa parrano

Parrano

Kaas is mijn favo snack, ik eet gerust in m’n eentje een Port Salutje weg, bestel met vriendinnetjes meestal de kaasplank na, voor kaasstengels mag je me wakker maken en hoewel ik een licht trauma aan kaasschaven heb opgelopen, ligt er gegarandeerd wel een soort kaas in mijn koelkast. Vorig jaar werd door de schoonheidsspecialiste geadviseert om geen kaas meer te eten, maar dat was voor mij niet vol te houden. Ik lééf op kaas. Gelukkig worden de kazen van Uniekaas gemaakt zonder conserveringsmiddelen (vandaar dat deze er wat bleekjes bij uit steekt in het kaasschap) en mensen met een lactose intolerantie kunnen deze vaak wel verdragen. Dat voelt alweer een stuk gezonder.
De Parrano kaas is geïnspireerd op een oud Italiaans recept uit het stadje Parrano en is een licht pittig kaasje met een stevige structuur en lekkere bite. De Parrano is heerlijk om uit het vuistje te eten, als aperitief met een lekker glas wijn of om te gebruiken met koken. Door je risotto, als vulling in de ravioli, over je pasta etc. Tijdens de kookles werd het zelfs gebruikt om een artisjok te vullen, in combinatie met groente en dat was echt smullen.
We gingen op bezoek bij een lokale wijnboer, Villa la Ripa om daar te spelen met zijn 3 wijnen en Parrano. Wat een verschil een wijn kan maken qua smaak, blijf ik geweldig vinden. Hetzelfde geldt voor olijfolie, om maar niet te beginnen over de zelfgemaakte basilicumazijn van Ravagni. Het toevoegen van een kruid of fruit maakt een wereld van smaakverschil!

Parrano

Parrano wijn & kaas proeverij

aperitief

Alsof de tijd heeft stil gestaan

De Italiaanse keuken is lekker puur en eigenlijk helemaal niet moeilijk. Helemaal niet als de ingrediënten in je achtertuin groeien. Tomaten smaken er echt naar tomaat, basilicum ruikt heerlijk fris en bij Villa Parrano hebben ze zelfs spreekwoordelijke ‘fields of gold’; truffels in de achtertuin. Waar ik een heel romantisch beeld had van truffels zoeken, bleek het geen mensenwerk. De speurhond had in 10 minuten al 4 joekels gevonden, en dat terwijl het eigenlijk ‘in between season’ is. De dorpjes waar we aan voorbij rijden laten tevreden oudere Italiaanse mannen zien die op een bankje uitpuffen, kleine vrouwtjes met hun handen vol was of verse groenten. Overal is het gemoedelijk, sereen. Hier komt ‘de echte smaak van Italië’ vandaan en hebben ze echt La Vita E Bella uitgevonden. Wat een leven.
Tegelijk leer ik van Lars en Pippa dat hard werken overduidelijk loont; ze hebben op het juiste moment de Europese importrechten op een heel simpel haarproduct gekocht en dat liep als een trein. Het verkoopt zelfs nog steeds. Dat zij daar de vruchten van plukken is goed zichtbaar; ze hebben hun droom nagejaagd en nu 3 villa’s waar ze kookvakanties aanbieden. Toch blijven ze er nuchter en realistisch onder, genieten ze iedere dag van de kleine grote gelukjes om zich heen en genieten volop van het goede leven. Na een middag staan zwoegen op eigengemaakte tiramisu met team toetje, Rebecca van MyTravelBoektje en Karine van The Digitalistas, had ik er genoeg van. Een keukenprinses zal ik nooit worden, ik ben er niet handig in en haal er gewoon geen lol uit. De Toscaanse zon scheen nog lekker fel, tijd om er even van te genieten. Dat is toen ik besefte waarom we het Italiaanse leven, maar ook het Franse en het Spaanse zo ophemelen en waarderen. Als we uit onze eigen vertrouwde omgeving worden gehaald, durven we eindelijk te genieten van de kleine dingen. Toe te geven dat er in het leven niet zo veel nodig is. Geen ingewikkelde titels, exclusieve invites, onderlinge strijd over cijfers en wie waar het eerste was. Zon, een glas wijn en zelfgebakken cantucci koekjes zijn soms het enige wat je nodig hebt, om te beseffen hoe rijk je bent. Rijkdom zit van binnen, is niet uit te drukken in geld of spullen. Wel in liefde voor jezelf, genoegen nemen met wat de dag je biedt en het delen van die momenten.

team toetje

lange vingers maken

Een prachtige, leerzame en smakelijke les in Italië. Bedankt Uniekaas voor deze bijzondere ervaring, Lars & Pippa voor de gastvrijheid en special thanks to Gili.
Fotocredits: Saskia de Wal

Sabine de Witte