Travel

Bagage uit reizen 2015

In 2015 heb ik weer ontzettend veel mogen reizen. Ik maakte 22 trips, was 97 dagen weg, legde 79.045 kilometer af, bezocht 13 landen en 30 steden. Lang leve Tripit voor ieder jaar weer zulke leuke statistieken. Vorig jaar begon ik qua reizen al iets meer out of my comfortzone te gaan, dit jaar dook ik vol nieuwsgierigheid op nieuw, onbekend avontuur.

Hoogtepunten reizen en bijzondere bagage 2015

In willekeurige volgorde een paar hoogtepunten. Zo ging ik kamperen in de Belgische Ardennen, inclusief mountainbike tour, 10 kilometer kanoën en een nacht met heftige regen en flinke onweer in een tent. Bezocht ik Iran, een reiswens die eindelijk uit kwam en me zoveel geleerd heeft. De eerste twee weken met vriendin Tessa en het heeft onze vriendschap nog hechter gemaakt. Sinds ik terug ben denk ik regelmatig dat we hier in het ‘Westen’ de essentie van het leven, leven, vergeten. Ik ging voor 72 uur naar Singapore en werd een beetje verliefd op de stad. Ik ging in m’n eentje naar Madrid, Barcelona, Turijn en Florence voor een advertorial van NH Collection hotels. Die worden nog gepubliceerd. Ontdekte daar dat alleen zijn heel leuk kan zijn, want op zaterdagavond beleefde ik een soort ‘La Grande Belezza’ op een plein in Florence, maar was er ook verdomd eenzaam toen ik slecht nieuws vanuit Nederland kreeg. Ik mocht naar mijn zo geliefde Parijs met Ruinart, verkende de woestijn in Spanje, ontdekte de Kroatische gastvrijheid in Split, vierde vakantie in Thailand en Cambodja, maakte een prachtige reis naar de Azoren. Ik vierde mijn verjaardag op prachtig Vlieland, had een geweldig vrijgezellenweekend in Antwerpen, mocht met Parrano naar het prachtige Toscane, gaf een presentatie aan de Turkse Riviera, ontdekte Boekarest en piepte er even tussenuit naar Berlijn. Nog veel verhalen hebben jullie hier te goed, maar ik kreeg bij National Geographic de kans om daar vanaf juni 3 dagen per week in reisstemming te zijn en daar alvastverhalen te delen. Ontzettend leerzaam en leuk, met een fijn team de mooie reisverhalen en nieuwtjes maken.

benidorm

Wat ik geleerd heb van uit mijn comfortzone reizen

  • De grootste les uit de reizen van afgelopen jaar is dat ik veel meer kan dan ik zelf soms denk. Zoals in een bungalow aan het strand, zonder warm water en wifi, vakantie vieren. Met een backpack reizen, zonder concreet uitgedacht te hebben hoe ik van A naar B kom. Zonder dagplanningen of voorbereiding. Iran leerde me vooral mee te gaan met het moment en open te staan voor avontuur en spontaniteit. Door persreizen merkte ik dat ik best verwend was; alles is altijd tot in de puntjes geregeld
  • Ik ben makkelijk reisgezelschap, mits ik tijdig te eten krijg. Hangry zijn is mijn grootste valkuil. In geval van nood vind ik overigens mijn reisgezelschap vaak belangrijker dan mijzelf en ben ik zelfs in staat om op het moment dat ik bevangen raak van de hitte, eerst mijn reigenoot een Dextro aan te bieden en er dan pas zelf één in mijn mond steek. Dat is ook meteen mijn tweede valkuil, ik kan heel erg meegaan op de wensen van een ander en vergeet daarom wel eens zelf initiatief te nemen. Bovendien ben ik niet zo’n rekenwonder, dus vooral financiële zaken geef ik graag uit handen. Lui, ja
  • Ook ben ik een hele slechte onderhandelaar. Dán kan ik ineens wel rekenen en vind ik het nergens op slaan om over 0,30 cent te onderhandelen, wat voor mij geen verschil maakt, maar in landen als Thailand, Iran en Cambodja een wereld van verschil kan maken.
    Bovendien vind ik mijzelf te oud/serieus om op een paar euro’s te gaan beknibbelen als ik al 6 uur onderweg ben en niet nog uren wil wachten op een mini-busje dat er misschien wel of misschien ook niet komt. Die luxe permitteer ik me dan wél weer graag
  • Mijn lijf heeft een strenge hygiëne standaard en zodra een toilet niet schoon genoeg is, verdwijnt de noodzaak om te plassen meteen. Handig, zeker in Iran. Ik vraag me overigens nog steeds af hoe de dames dat daar doen, zonder toiletpapier, met alleen een douche en een hurktoilet.
  • Ik kan heel goed alleen zijn en me pas na 2 dagen realiseren dat ik eigenlijk niet gepraat heb. Daar voel ik me dan prima bij, even niet sociaal doen
  • Oreokoekjes, Pringles chips en cola zijn mijn comfort food. In Iran waren droptoffees mijn favoriete guilty pleasure

  • Drie weken achter elkaar hetzelfde soort eten eten, is niet mijn ding. Ik droomde de laatste dagen van frikadel speciaal, goede frites en boterhammen kaas. Zeker in Iran, waar het eentonige eten het enige is wat echt tegenviel. Gelukkig wist ik dat van tevoren en was er voorbereiding in de vorm van drop, cup-a-soup en zelf meegenomen Pickwick thee
  • Noem me oppervlakkig, maar de luxe van je eigen kledingkast mis ik toch wel op reis. Na drie weken gaan alle meegebrachte outfits me tegen staan, hoe leuk/praktisch ook.
  • De hoofddoek in Iran is me ontzettend meegevallen. Neem een paar verschillende mee, zodat je kunt afwisselen, vooral van dag naar avond. De lange vormloze kleding daarentegen stond me wel erg tegen en ik merkte dat ik er naarmate de reis vorderde ook baldadig van werd en grenzen ging opzoeken. In Teheran loopt iedereen er een stuk moderner bij gelukkig en in de woestijn golden even helemaal geen kledingvoorschriften, wat een hele fijne onderbreking was
  • Reizen is voor mij verwondering, en dat kan positief of negatief zijn. Het voelt door de uiteenlopende bestemmingen die ik heb bezocht wel alsof ik de wereld steeds beter leer begrijpen. Helaas, moet ik daar aan toevoegen, want die wordt gereageerd door politieke spelletjes, corruptie en geld. Ik vond het bijzonder om te zien hoe tevreden de mensen in Singapore lijken, heel anders dan de Iraniërs
  • Natuur en groen doet me meer dan ik dacht. Ik ben dol op steden, maar de steden die ik het leukst vind liggen toch aan zee, in de bergen of in bijzonder landschap. Singapore vond ik vooral leuk omdat het ook zo groen is, met overal parken. Dat geldt ook voor Teheran, terwijl ik dat in Bangkok in de stad weer mistte, maar tijdens een fietstocht ontdekte dat de stad omgeven is met rijstvelden
  • Alleen reizen is heerlijk, maar het is ook wel heel fijn als je bijzondere momenten meteen met iemand kunt delen
  • Het afgelopen reisjaar heb ik weer veel nieuwe reisgenoten leren kennen en reizen is dé manier om iemand echt te leren kennen. Het geheim van samen kunnen reizen is openheid en transparantie. Ook als je even geen zin in diegene hebt, of even iets voor jezelf wilt doen. Ik had de reis naar Iran alleen kunnen maken, maar deze werd juist nog specialer door het reisgezelschap

sabine-in-iran

Wat viel er tegen?

Ik heb niet echt een breaking point gehad, maar af en toe wel de luxe van thuis en de dingen daar gemist, zoals eten en kleding. Behalve na een week in Thailand, in dat heerlijke basic bungalowtje, toen er 2 spinnen ter grootte van mijn hand in de badkamer zaten. Toen was ik klaar met ‘basic’ en verlangde ik naar een schone hotelkamer met warme douche. Die avond zat er ook nog een slang, zag ik de gekko’s over de klamboe lopen en heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan. Maar verder is er niets echt tegen gevallen tijdens de out of my comfortzone reizen. Ik heb mezelf meerdere malen overwonnen, ben mezelf tegen gekomen en heb mezelf wel eens een schop gegeven. Facetime maakt afstanden klein op momenten dat het even niet zo leuk is, maar ik moet toegeven dat ik meestal geFaceTimed werd dan zelf het initiatief nam. Ik kan me prima instellen op alleen zijn en door het reizen tegenvallers ook sneller vergeten. Bovendien helpt mijn zelfverzonnen beloningssysteem altijd: ik bedenk van tevoren iets leuks/prettigs wat ik die dag mag doen als ik even een baalmomentje heb. Dat varieert van middagdutje en oreo-koekjes tot een aflevering van een serie kijken, roomservice bestellen of in bad en vroeg naar bed.

sabine-fjallraven-kamperen

Wat waren de grootste verrassingen?

Qua bestemmingen heeft Iran echt een verpletterende indruk achtergelaten. Ik weet niet of dat land ooit getopt gaat worden, het wordt echt gemaakt door de mensen! De Cambodjanen zijn ook super lief, maar hebben een onderdanigheid over zich heen waardoor ik me een tikje opgelaten voel. Ook de Azoren, de prachtige natuur, het heerlijke eten en ik droom nog steeds over de kaas die ik daar at. Qua steden hebben Turijn en Split me heel erg positief verrast en later als ik groot ben wil ik een boek schrijven in de heuvels van Toscane. Maar de grootste verrassing was toch wel dat ik zo goed uit mijn comfortzone kon stappen, met een backpack op kon reizen en me ook zonder luxe prima heb vermaakt. En de ontmoetingen, met reisgenoten, locals, mede-liefhebbers, passanten. Die maken de reizen!

Sabine de Witte