Naast schrijven heb ik nog een passie. Een hele brede, namelijk genieten van het leven. Daarin speelt eten en drinken voor mij een hele grote rol. Qua ‘Hollandse’ keuken ben ik een pierewaaier. Ik word echt heel verdrietig van gekookte aardappels, gekookte groente, jus in een kuiltje en een stukje vlees.
Lekker eten dus. Het liefst decadent en met een goede wijn erbij, maar dat moet natuurlijk wel speciaal blijven. Al zou ik er best aan kunnen wennen, regelmatig in goede restaurants eten. Maar hard blijven werken, wie weet…
Van zelf koken hou ik dan weer niet. Geen culinaire hoogstandjes van mijn adres; het moet simpel, gezond en makkelijk te maken zijn, het liefst met weinig afwas en troep. Pasta’s of een rijstschotel klus ik zo in elkaar, zonder probleem. Die vind ik zelf ook lekker, dan gaat het sowieso al beter. Een stuk vlees bakken is echter niet aan mij besteed. Heel blij ben ik dan ook met de ‘Vleeswijzer’ waar per diersoort en onderdeel precies staat beschreven hoe te bereiden. Die lees ik dan ook graag voor aan lief, want we hebben de mooie afspraak dat hij avgtjes maakt, de niet-Hollandse gerechten zijn voor mij.
Nooit gedacht dat ik slakken ooit lekker zou vinden, maar culinair opgevoed ben ik bij het restaurant waar ik jaren heb gewerkt. Eerst als afwashulp en later in de bediening. Een keuken met vooral eerlijke, biologische producten en een combinatie van de Franse en Hollandse keuken, vooral afhankelijk van het seizoen. Daar leerde ik aliekruiken leegpulken en opeten, kon ik de geur van mosselen niet weerstaan en was ik vrij snel vegetarisch-af (hoewel ik door een bepaald ‘Bambi’ incident eigenlijk anders had moeten besluiten). De heerlijke smaken van goed vlees wonnen het van mijn puberale gedrag. Waar mijn zusje gruwelt van zalm of het eten van garnalen, loopt bij mij het water al in de mond als ik er aan denk. Hemels, gamba’s in knoflook gebakken, verse sushi, oesters of Zeeuwse mosselen. Heel blij word ik ook van zelfgemaakt ijs, crème brule, tarte tartin of, stiekem nog steeds favoriet, rabarbertaart. Al lust ik ook nog graag sinaasappelbavarois met chocolademousse. Uiteraard alles begeleidt met een passende wijn. Zoete witte wijn drink ik niet gauw, tenzij het een dessertwijn van Muskaatdruiven is. En uiteraard een goede port bij een kaasplank.
Dit jaar nog geen mosselen gegeten, maar daar komt snel verandering in, voor het seizoen weer voorbij is. Heb gelukkig een vrijwilliger gevonden, lief heeft het vorig jaar geprobeerd, maar slaat dit jaar toch liever over. Tja, smaken verschillen. Ik ben heel blij dat ik een stukje culinaire opvoeding heb meegekregen, want anders had ik al die bovenstaande lekkernijen misschien niet weten te waarderen. Het geduld wat ik voor koken niet op kan brengen, besteed ik veel liever aan uren tafelen in een goed restaurant. Genietend van de sfeer, het eten en drinken, goede bediening en fijne gesprekken. Een stukje ‘quality time’.
Volgende week is het Restaurantweek en gaan lief en ik een avond ultiem smullen (en ga ik later in de week ook nog lekker lunchen, vervelend ‘zaken’). Helaas zit het restaurant waar ik gewerkt heb, er niet bij. Dat hebben ze ook niet nodig, ze hebben zichzelf al op de kaart gezet. In die vier jaar samen met lief ben ik er toch nog nooit wezen eten, daar moet dit jaar maar eens verandering in komen! Eerst komende week maar lekker smullen, en dan maar eens een datum prikken om te reserveren. Anders komt het er nooit van.
Laat het vooral smaken! De regel ‘bord leeg eten’ geldt hier in huis niet, iets is lekker of niet, dat moet je zelf bepalen. Af en toe proeven en nooit oordelen voordat je het geprobeerd hebt. Er zijn te veel lekkere dingen die je anders mist, afgaand op alleen de ‘looks’.
