Nog lang niet vergeten
Dankzij And 7 Years Ago krijg ik iedere dag een overzichtje van de plekken waar ik vorig jaar ben ingechecked op Foursquare. Een handige reminder, soms haal ik er weer leuke tips uit en bijna altijd herinner ik me die dag met een glimlach. De laatste paar dagen zijn het maar weinig checkins in de reminder. Even met m’n neus op de feiten geduwd, dat ik vorig jaar, toen ik eindelijk een eigen plekje in Amsterdam vond, ineens wel erg aan huis gekluisterd was. Bacterie Timmy begon toen zodanig op te spelen dat ik weinig de deur uit ging, een tripje New York en Stockholm moest cancellen en vooral werkte vanaf bank of bed.
De oude
In februari was bacterie Timmy na een streng dieet eindelijk overwonnen. Ik dacht dat ik een maand later weer de oude zou zijn en kon staan dansen, springen, rennen, vliegen en hollen als daarvoor. Een jaar later is mijn conditie nog steeds below 0, hardlopen de enige sport die ik mag doen maar ook niet vol kan houden, komt ieder hapje suiker meteen aan ter grootte van een cupcake en feestjes met veel mensen, harde beats en flitslampen zijn nog steeds niet helemaal aan mij besteed. Door mijn dieet ben ik een wandelende ingrediënten encyclopedie en weet ik welke restaurants wel en niet flexibel zijn voor ‘lastige eters’. Het herstellen van Timmy ging langzamer dan verwacht en nog steeds moet ik soms toegeven aan het feit dat ik nog niet helemaal de oude ben. Hoewel ik hard probeer te doen alsof, hou ik een avond lang feesten met veel moeite vol en merk ik daar de rest van de week de gevolgen van. Hetzelfde geldt voor een vliegreis. Het is voor iedereen vermoeiend, maar waar ik eerder altijd na een douche en een hapje eten weer fris en fruitig klaar stond om de bestemming te ontdekken, slaap ik nu liever een halve dag bij. Het heeft tijd nodig, ik sta nog steeds onder controle en hoe graag ik ook die vervelende tijd wil vergeten, mijn lichaam helpt me er af en toe nog even aan herinneren. Ik probeer er maar zo goed mogelijk naar te luisteren, toe te geven (en daardoor soms dingen last minute cancellen, hoe graag ik ook zou willen gaan, verstand en lichaam winnen steeds vaker. Zal je dan toch echt met de jaren wijzer worden?)
Ze hebben me door
Net als vorig jaar, ben ik nog steeds omringd door fijne, behulpzame, zorgzame en begripvolle vrienden. Hoewel ik me soms gepasseerd voel als ik niet word meegevraagd naar een bepaald feestje, weet ik dat ze het voor mijn eigen bestwil doen. En, hoe graag ik mezelf er soms van probeer te overtuigen dat het wel kan, hebben ze me altijd door. Koppig en eigenwijs doen heeft geen zin, ik weet dat ze gelijk hebben. Daarbij heb ik er niets aan als het niet goed gaat, maar verpest ik er hun dingen ook mee. Ik wil geen blok aan hun been zijn, maar lekker mee kunnen doen. Lukt dat niet, jammer dan. Er komen nog genoeg herkansingen. Je mist altijd meer dan je meemaakt.
Dankzij de flashback van de afgelopen dagen weet ik hoeveel ik op ze kan rekenen en wil ik ze bij deze nogmaals bedanken. Voor toen, voor nu en voor de keren die wellicht nog komen gaan. En heel af en toe levert Timmy nog iets goeds op. En zijn zij de eersten die er van mogen profiteren!
Als je niet op de foto staat en je wel aangesproken voelt, don’t worry. Een groepsfoto zit alleen niet in mijn foto collectie 🙂
