Kieskeurige eter
Dat ik gek ben op lekker eten is wel te zien aan de foto’s die ik post. Dat lekkere eten omvat voor mij geen aardappelen, groente, vlees en een kuiltje jus. De Hollandse keuken is niet zo mijn ding, met uitzondering van de winterse stamppotten. Van huis uit heb ik het ‘vreemde dingen eten’ niet meegekregen. Moeders houdt net als ik niet van koken en is al lang blij dat er iets op tafel komt. Vaders vindt koken wel leuk, maar het meest gebruikte uitheemse gerecht in zijn keuken is vooral peper. Ik maak me er altijd makkelijk vanaf: veel zakelijke etentjes besparen me het koken en anders weet ik de weg naar de traiteur te vinden. Daarnaast ben ik niet de makkelijkste eter. Ik vind veel dingen niet lekker, vooral door de vreemde structuur. Aubergine, courgette, artisjok, het ziet er prachtig uit als het op de markt ligt, maar zo’n weke textuur komt er bij mij niet in.
Food snob
In Glasgow ontmoette ik iemand die de perfecte term had voor ‘verwende’ (verpeste) eters als ik: Food Snob. Ik ben gek op oesters, de champagne kurk plopt regelmatig en in restaurants ben ik een kritische eter en stuur ik zonder pardon terug wat me niet aan staat. En volgens haar is dat helemaal niet erg. Zo bewaak je de kwaliteit van het eten overal. Geweldig argument wat precies in mijn straatje past. Deze ‘food snob’ kon de afgelopen dagen haar geluk niet op. In Barcelona kom je makkelijk aan je trekken. Daarbij komt dat ik ook veel mooie nieuwe plekken moest gaan ontdekken. Zo at ik een goedkope maar smakelijke menu del dia bij Balthazar, heerlijke entrecote bij Blau, heerlijke paella op het strand bij Pez Vela, geweldige zalmtartaar bij Santa Eulalia en heb ik gisteren de lekkerste lam sinds IJsland gegeten bij Cuines Santa Catarina. Food porn! Ik ben geen emo-eter. Ik trek geen zak drop leeg als ik me niet goed voel, hoef geen popcorn bij het kijken van een film en chocolade cravings kan ik prima weerstaan. Als ik maar 3x per dag lekker kan eten en een goede maaltijd kan nuttigen.
Healthy Barcelona
Eigenlijk zou ik tonnetje rond moeten zijn, maar tegenwoordig ben ik steeds beter in het overslaan van zoete desserts, drink ik water in plaats van wijn en sinds mijn sugarless dieet is mijn zin in suiker beperkt tot ’s ochtends. Dan moet er wat suiker in om in actie te kunnen komen. Wat me vaak opvalt is dat het in het buitenland veel makkelijker is om gezond te eten. De salades in Frankrijk en Spanje zijn stukken smakelijker dan de paar blaadjes sla met gekweekte tomaat en zure dressing die je vaak in Nederland krijgt. Het smaakt echt ergens na en een salade is meteen een flinke maaltijd. In Barcelona eet ik ’s middags een zwaardere maaltijd en ’s avonds vaak lichter. Door het warme weer heb ik ’s middags ook behoefte aan een warme maaltijd, zodat je je zouten aanvult en de rest van de dag beter in de zon kunt vertoeven. Ook een rondje supermarkt maakt veel verschil: hier is veel vers of ingeblikt, maar kant en klaar bestaat niet. Magnetron maaltijden zijn niet te vinden. Wel zie je overal ‘La Sirena’, de diepvries supermarkt waar je voor weinig vers ingevroren producten kunt kopen. Vis, groente, vlees, zodat je thuis zelf kunt koken. Hier is de maaltijd 2 keer een hoogtepunt van de dag met veel vrienden en/of familie. Op zondag is het helemaal een feestmaal met grote groepen. In Nederland is het meer een noodzakelijk kwaad, tel maar eens na hoe vaak je je lunch boven je toetsenbord eet of in een half uur gezamenlijk naar binnen werkt. Hap, slik en weer aan het werk. Iedere keer als ik terug ben probeer ik die gezonde ‘flow’ door te zetten, maar tegenwoordig moet je vragen om een broodje kaas zonder extra’s als mayonaise of andere sausjes, op stations is Julia’s vaak het gezondste wat je kunt krijgen. Inmiddels neem ik braaf mijn eigen zakje wortels, rijstwafels of stukjes appel mee, maar kleffe boterhammen gaan deze food snob dan weer net te ver…
I am a food snob and I like it!
