Vorige week kon je het al zien op mijn Instagram, ik ben een blij ei. Niet alleen omdat ik op 12 februari mijn 31e verjaardag mocht vieren, ook omdat ik ontzettend goed nieuws kreeg en ik ‘beter’ ben. Hoewel ik nog niet 100% weer op de been ben (vooral trappen zijn een crime) en met mezelf heb afgesproken dat ik het nog even rustig aan blijf doen, is het heerlijk om langzaam weer uit mijn schulp te kruipen.
Tranen van opluchting na het horen van het goede nieuws en zoveel blijheid. Toch is er ook nog een stukje onbestemd gevoel.
Ik had het onderschat. Fysiek en mentaal. Mijn balans is nog steeds zoek, soms voelt het alsof ik met mijn hoofd onder mijn arm loop, zo ver lijken hoofd en lijf van elkaar verwijderd. Ik ben de zin van alles af en toe kwijt, want wat maken mijn woorden op het internet nou voor verschil? Het voelt alsof ik nu echt iets met mijn leven moet gaan doen. Maar wat?
Nu mijn wereld weer groter word en ik mijn lijf weer kan trainen, weet ik zeker dat dat gevoel snel plaats zal maken voor energie en zin om weer leuke dingen te doen. Mijn verjaardag en het fijne nieuws werd gevierd met champagne en een heerlijk weekend Vlieland. Mezelf beloon ik met een weekendje Parijs in maart. Vrienden zien, eindeloos in m’n eentje rondlopen en genieten van de stad die zo voelt als thuis en altijd nog lonkt.
Voorzichtig durf ik weer te plannen, reisjes te regelen en vooruit te kijken. Wat een opluchting.