Het lijkt alsof ik sinds een paar maanden in een vloedgolf terecht ben gekomen, een tsunami van mogelijkheden en, voor m’n gevoel, een hoop ‘once in a lifetime’ kansen.
Gewillig laat ik me gedijen op de golven en meevoeren naar de bestemming, voor mij onbekend. Altijd de kans op met een smak tegen een klif aan te knallen, maar na iedere golf beland ik tot nu toe weer in rustig kabbelend water.
Niet alles wat ik doe valt bij iedereen in de smaak. Daar probeer ik rekening mee te houden, maar soms doe ik dat ook bewust niet. Het is mijn leven en het zijn mijn kansen, keuzes en beslissingen.
Zo Twitter ik vaak op events. Voor mensen die niet geïnteresseerd zijn in de online wereld, gadgets en netwerkevents, is dat spam. Maar het merendeel van mijn volgers volgt me mede daarom en vind het wel interessant.
Ik ben altijd al een early adopter geweest als het op gadgets aankwam (behalve met de iPhone, door m’n eigenwijsheid). Ik las de bladen van mijn vader nog voor hij ze had gezien. Niet zozeer om alles wat er in ComputerIdee stond zelf te hebben, maar om te weten wat er speelt, wat is err nieuw, wat kan er allemaal en vooral, wat kunnen we over een poosje?
Soms is het daardoor lastig om me over te geven aan die golven, die lekkere flow waarin ik zit. De oordelen van anderen, zonder dat ze het fijne er van weten. Dan ga ik even kopje onder, om weer boven te komen en te weten voor wie ik het allemaal doe. Voor mijzelf. Omdat ik er een gelukkiger mens van wordt. En daar heeft uiteindelijk iedereen belang bij, toch?!
