Alles een plek
Toen ik in oktober mijn eigen plekje kreeg, interesseerde me het niet zoveel hoe het er uit kwam te zien. Het inrichten van mijn nieuwe stulp was meer een noodzakelijk kwaad en een echt thuis zoals mijn vorige huis, zou het niet snel worden. Daar was ik altijd in de weer met kleurtjes, spulletjes en nieuwe items die het nog mooier zouden maken. Destijds draaide alles om het huis waardoor het ook een echt thuis was. Inmiddels weet ik dat een thuis niet een plek hoeft te zijn die er geweldig uitziet, maar waar je je op je gemak voelt. Ook dat heeft lang geduurd. Ik voelde me het meest op m’n plek als ik weg was. Langzaam maar zeker krijgt alles meer een eigen plek, ook mijn thuis.
Lege reisagenda
Na mijn vakantie Ibiza was mijn Tripit-agenda ineens schrikbarend leeg. Zo lang was ik nooit achter elkaar in Nederland! Ik werd er erg onrustig van. Pas in augustus zou ik weer naar Barcelona vertrekken. Inmiddels is daar een trip Parijs tussen gekomen. Maandag vertrek ik, om volgende week donderdag weer terug te komen. Ik bedacht me dat ik voor de eerste verjaardag van Blanco Tekst vorig jaar in Parijs zat en het daar vierde en daar een traditie van wilde maken. Parijs is gewoon mijn stad (over thuis voelen gesproken). Toen ik op Twitter poste dat ik op jacht was naar betaalbare (trein)tickets, reageerde De Jong Intra reizen meteen. Ik kreeg de tickets van hen! Nou was mijn bezoek aan Parijs al niet helemaal een privé aangelegenheid, inmiddels is het een soort persreis geworden. Heerlijk om in mijn favoriete stad weer nieuwe plekken te bezoeken, vrienden te ontmoeten en met hen te vieren dat ik al twee jaar kan leven van wat ik leuk vind. En daar dan verslag van te doen als dank voor het geweldige cadeau!
Verplicht thuis
Door die lege reisagenda was ik ineens veel thuis. Hoewel ik nog steeds drukke lange dagen heb, begon het te kriebelen. Als ik er dan toch ben, moet het er leuk uit zien ook. Dat begon met een bosje bloemen en eindelijk een grote spiegel (op je tenen in de badkamer staan opmaken is prima, het is ook leuk als je het geheel zelf even kan checken) en gisteren kwam mijn lang gekoesterde wens in vervulling. Al lange tijd was ik op zoek naar een houten haspel (waar normaal gesproken kabels omheen zitten) als salontafel. Een tijd geleden ontmoette ik iemand die dit soort missies wel wist te vervullen. Hoewel het mij in jaren niet gelukt was om een fatsoenlijk formaat op de kop te tikken, lukte het hem in nog geen twee weken. (Hij is ook de held achter de werkende typemachine uit 1920 die ik voor nog geen twee tientjes kocht). Dus regelde ik gister vervoer (nogmaals dank), een sterke hulp (hulde) en kon ik gisteravond al werken vanaf mijn nieuwe tafel. Mijn huis voelt langzaam meer als een thuis. Ik hou weer een wensenlijstje bij. Slaap weer zonder vervelende dromen en kan weer mee naar feestjes en partijen nu mijn gezondheid weer mee werkt. Niet alleen mijn huisje, mijn privé leven lijkt voor het eerst sinds tijden weer een beetje ingericht. Een prettige conclusie na twee hectische jaren op dat gebied.
