Niet weer een veer voor Frankrijk, maar een voorstelrondje. Niet iedereen schijnt me meer te (her)kennen. Ik heet dan nog steeds hetzelfde, maar ben het niet voor iedereen. Heb ik van horen zeggen.
Al eerder schreef ik dat het lijkt alsof ik mezelf weer heb hervonden sinds ik mijn eigen ding doe, oftewel heel veel tijd investeer in Blanco Tekst. Die moeite wordt dubbel en dwars beloond, niet alleen in keiharde €€, maar voor mij veel belangrijker: positieve referenties, nieuwe kansen en het ontmoeten van inspirerende mensen om mee samen te werken.
Mijn dagindeling is drastisch verandert, van huismus die altijd thuis was naar altijd weg en overal ter wereld te vinden. Heerlijk, dit was wat ik vanaf havo 3 in gedachten had. Door die verschuiving van student naar zelfstandige, heb ik een meer dan fulltime baan. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen inkomen, mijn eigen planning en werk. Natuurlijk ben ik daardoor verandert, vooral aan het oppervlak. Ik ben vaker afwezig, drukker en stel andere prioriteiten dan voorheen. Keek ik eerder uit naar het doen van dagelijkse boodschappen, nu is dat een vervelende verplichting die nooit uitkomt geworden.
Maar nog steeds ben ik Sabine, even attent, spontaan, alert, betrouwbaar en zorgzaam. Soms op afstand, soms dichterbij. Soms ben ik duizendpoot en doe ik alles tegelijk, soms loopt mijn hoofd over van alles wat ik wil doen, aan het doen ben en nog moet doen. Ik heb zoveel ambities en plannen, krijg zoveel kansen aangeboden die ik niet wil missen. Ja, het leven bestaat uit keuzes maken. Ook in het aanpakken van kansen. Maar ik heb liever spijt van de dingen die ik wel heb gedaan en niet de juiste dingen waren, dan spijt van de dingen die ik niet doe en alleen een ander plezier mee doe.
Alles draait om balans. Makkelijk zeggen, want het leven is nooit helemaal in het balans. Gaat het goed met je gezondheid en je werk, loopt het op een ander gebied wel stroef. Hoe hard je ook je best doet om alles gladjes te laten verlopen, blijf je olie bijsmeren op gevoelige plekken. Alles wat ik doe, doe ik omdat ik dicht bij mezelf sta en voel dat ik het moet doen. Noem het egoïstisch, noem het zelfbewust, geef het beestje maar een naam. Ik ben met mezelf in balans, al heb ik af en toe moeite met het verdelen van aandacht en daarin iedereen tevreden houden. Dus luister ik naar eigen verstand en gevoel en ik hoop ik maar dat dat juiste gedachten en gevoelens zijn. Want is dat niet jezelf zijn? Naar jezelf luisteren en iets doen met de signalen die je uit jezelf krijgt? Naar anderen luisteren is soms veel makkelijker, maar de kans dat je jezelf verloochent wordt daardoor steeds groter.
Bonjour. Je’m appelle Sabine, j’ai vingt-cinq ans et je suis satisfait de mon choix. Et toi?
