Daar lig je dan. Helemaal gezond maar noodgedwongen opgenomen vanwege een vervelende jeuk. Lang, oninteressant verhaal. Maar goed, de eerste dag zit er bijna op. Ik lig gezellig tussen de oude mannen. Inmiddels ken ik al hun (plas)problemen, levensverhalen en hebben ze allemaal een hogere bloeddruk vanwege de jonge dame met haar laptop, die met koptelefoon op niet het meest gezellige gezelschap is.
En dan zeggen ze nog dat vrouwen altijd zo kakelen! Nou, die mannen kunnen er ook wat van! Misschien dat ik er nog wat van opsteek, van die mannen gesprekken. Want die zitten wel anders in elkaar dan de gesprekken die ik met vriendinnen voer. Het ene moment gaat het over het licht in de kamer en het lezen van de krant en vervolgens worden alle doden van de afdeling besproken, wat een mooie opening naar de overleden vrouw van man 1 is.
Een van de mannen die vanochtend weg mocht heeft me al gewaarschuwd voor de nacht, want alle mannen snurken. En uit ervaring weet ik al, ziekenhuisnachten zijn lang! Nooit problemen met logeerpartijtjes, maar deze sla ik liever over. Gelukkig is er wifi, mag en kan ik gewoon lopen en met koptelefoon op kan ik hier prima werken. Maar de tijd blijft voorbij kruipen en ik heb nog 4 van deze dagen te gaan.
Van bezoekuur tot bezoekuur. Time goes by, so slowly!
