Tot grote ergernis van m’n ouders beet ik van kleins af aan mijn nagels. Ik snapte toen niet zo goed waar ze zich druk over maakten, voor mij was het een activiteit bij ontspanning: tv kijken, boek lezen. Toen ik wat ouder werd en vriendinnetjes lange nagels hadden, begon ik te balen van mijn verslaving. Want zelfs met Bytex bleef ik bijten.
Ik heb een middagje kunstnagels geprobeerd, maar kon het al niet opbrengen om zo lang stil te moeten zitten voor dat gepriegel. Na een halve dag lag de eerste nepnagel er af en de rest was zo lang dat ik niet eens meer kon typen. Eigenlijk ben ik er heel ‘natuurlijk’ vanaf gekomen. Sinds ik met Blanco Tekst ben begonnen, heb ik niet zoveel tijd voor tv en boeken, of ik lees vakliteratuur en om de een of andere reden heb ik mijn nagels dan niet nodig. Ook lak ik vaker mijn nagels, het staat netter en het valt minder op dat mijn nagels niet de schoonheidsprijs winnen. En de lak van m’n nagels schrapen gaat me te ver.
Inmiddels zijn mijn afgekloven nagels verandert in wat meer meisjesachtige nagels, ze blijven zelfs best lang! Tegenwoordig moet ik wekelijks mijn nagels gewoon knippen, anders kan ik niet meer zo snel typen en de iPad reageert slecht op nagel getik. Om van het bijten af te blijven zit er altijd een kleurtje op. Inmiddels heb ik een behoorlijke verzameling verschillende kleuren; naturel, knalrood, jade, de Chanel particuliere, nachtblauw, zilver, grijs, glimmertjes. Twee keer per week wisselen ze van kleur. Een hele operatie, want ik raak altijd weer te snel wat aan of net na de eerste lakstreken gaat m’n telefoon die weer heel onhandig ligt.
Ook al hebben mijn voetjes nog maar weinig buitenlucht hebben gehad, mijn teennagels zin er al maanden klaar voor, alle zomerse musthaves zitten in mijn verzameling. Nu maar hopen dat het niet zo lang meer duurt voor ik al mijn lak kunsten kan showen 🙂
