Afgelopen week was ik met een vriendinnetje aan het lunchen. Op een gegeven moment maakte zij de opmerking dat ze bezig was met een dialoog, die een monoloog bleek omdat de andere partij niet luisterde. Inspiratie voor de kerstgedachte van 2010.
We hebben allemaal vaak genoeg het idee dat we net zo goed tegen de stoelpoot kunnen praten, omdat voor je gevoel niemand naar je luistert. Niet alleen irritant, door dat soort momenten voel ik me vaak niet serieus genomen en heb ik het idee dat het niet uitmaakt wat ik zeg. Hoeveel moeite is het om oprecht te luisteren als er iemand naar je praat? Ook al ben je met je gedachten ergens anders, kan je je niet vinden in het onderwerp of wil je niet horen wat diegene zegt omdat je je eigen conclusies al hebt getrokken. Het is ronduit brutaal en ongemanierd om zo te reageren.
Op straat lijkt het vaak allemaal een monoloog, zelfs als iemand de weg vraagt, om hulp roept of goedendag wenst. Iedereen is met zichzelf bezig, niemand lijkt open te staan voor een dialoog. Van achter ons schermpje durven we allemaal heel sociaal te doen op twitter en facebook, gaan we conversaties, fitties en discussies aan. Maar eenmaal in de echte wereld, is daar maar weinig van te merken. Alleen in een beschermde, bekende omgeving zetten we een grote bek op, durven we ons zegje te doen.
Vorig jaar zei Beatrix in haar troonrede dat social media de wereld in werkelijkheid kleiner maakt. Hoewel ze daar de woede van menig twitteraar, inclusief mijzelf, daarmee op de hals haalde, lijkt ze gelijk te hebben. Ga maar een ochtendje observeren voor de plaatselijke supermarkt. Weinig onbekenden die elkaar aanspreken, helpen of bij het koffieapparaat een praatje aangaan.
Laten we wat vaker met elkaar de dialoog aan gaan. Tijd daarvoor maken, ook met onbekenden. Twee zinnen uitwisselen met iemand die zich eenzaam voelt kan voor zo iemand wel degelijk het verschil maken. Of geïnteresseerd luisteren, ook al boeit het je eigenlijk niet wat er gezegd wordt. En ga vooral de dialoog aan als je iets van iemand wil weten. Spreek diegene aan, zonder via allerlei omwegen roddel en achterklap te achterhalen. Oordeel niet op een half verhaal.
Mijn reis naar familie gaat bijna van start. In de auto, als het mee zit een gezellige anderhalf uur dialoog. Daarna bij mijn ouders, vandaag met z’n vijven, morgen met 6. Genoeg om in dialoog te gaan.
Hopelijk doen er meer wat met mijn kerstgedachte. Kunnen we Kerst 2011 met z’n allen voor de open haard een goed gesprek voeren 😉
Fijne kerst allemaal!
