In de vorige editie van Mooi Plaatwerk konden jullie lezen over een nieuwe meester. In deze editie licht ik het werk uit van een van de oude fotografiemeesters, William Klein (New York, 1928). Bekend om zijn fotografische experimenten met nieuwe technieken, foto’s vanuit afwijkende hoeken en apart schaduwwerk. Eind 2013 was de meest recente kans in Nederland om zijn oeuvre te zien. Dat vond plaats in Foam, Amsterdam. Daar was waar ik voor het eerst zijn werk zag. Groots, innemend en adembenemend.
William Klein
William Klein is geboren als Joodse jongen in New York. Daar waar het antisemitisme hoogtij vierde. Het duurde daarom ook niet lang dat hij de Verenigde Staten omruilde voor Frankrijk. Parijs om precies te zijn. Daar studeerde hij de schilderkunst en raakte geïnspireerd door Piet Mondriaan en de Bauhausbeweging. Met al deze kennis en inspiratie keerde William in de jaren ’50 terug naar New York. Daar begon hij aan zijn fotografie, die pas veel later iconisch zou worden. Hij maakte series van foto’s in New York, Rome, Moskou en Tokio. In zijn eerste serie portretteerde hij New York als een duistere, schokkerende plek. Niemand wilde zijn foto’s publiceren. Daarom maakte hij er uiteindelijk zelf boeken van die hij zelf uitgaf.
Daarnaast is hij ook bekend om zijn modefotografie voor Vogue én zijn abstracte fotografie. Allemaal verschillende genres waarop hij iedere keer zijn eigen stempel wist te drukken.
Fotografiemeester
Dat is iets wat mij inspireert, een fotograaf die op verschillende manieren zijn creativiteit tot uiting brengt. Van iedere stijl licht ik een foto uit, de fotografiemeester in ultieme vorm.
Eerst zijn werk uit New York, waarmee hij echt een duister gevoel weet neer te zetten. Dit is een straatportret van een jongen die een pistool op hem richt. Alles zit erin: emotie, diepte, woede en het droge hoofd van het mannetje rechts.
Hier spreken we ten tijde van de Koude Oorlog. Voordat de bom valt, toont William al een visie op hoe dat kan zijn boven New York. De uitgebrande zon samen met de donkere lucht geeft een bijzonder lichtspel boven Manhattan.
Zijn werk voor Vogue in Parijs. Dit portret is rijk aan contrast, het lichte van haar gezicht en het donkere van de hoed met sluier.
En dan mijn favoriet. Toen ik deze zag in Foam op zo’n 10 bij 15 meter was ik zo onder de indruk van het minimalisme. De tonen van de beweging in de witte ballen zijn indrukwekkend om in het groot van dichtbij te zien. Het laat zien hoe een fotograaf kan experimenteren in zijn tijd.
Mijn fotografiereis
Soms moet je de wereld in kaders zien om tot nieuwe inzichten te komen. Van out-of-the-box naar in-the-box. Het onderwerp ziet er bekend uit voor de mensen die de vorige edities van Mooi Plaatwerk hebben gezien.Ik wist ‘m laatst toch in nieuw licht te zien waardoor een heuse piramide van Amsterdam ontstond voor m’n ogen.
