Hoewel ik hou van mooie spullen, als ik iets wil hebben me in allerlei bochten kan wringen om het te krijgen (mits budget het toe laat, die enorme design wishlist heb ik al ergens verstopt, het moet wel haalbaar zijn), ben ik me er van bewust dat het maar spullen zijn. Ik ben niet materialistisch, geluk haal je nou eenmaal niet uit een nagellak of iPad.
Zeker nu ik veel onderweg ben, merk ik dat. Maar het gevoel van een eigen plek en omringd zijn door je eigen spullen, geven je een gevoel van veiligheid en comfort, maken dat je je ergens welkom voelt. Zeker als ik een paar dagen in Amsterdam zit en ik van te voren m’n spullen pak, bekruipt me dat ‘ontheemde’ gevoel. Je moet rekening houden met het weer, events, spontane dingen en je mist altijd wel iets wat je net dan graag bij je had willen hebben. Als ik op reis ga en uit mijn koffer leef, heb ik daar minder moeite mee, dan ervaart iedereen wel eens dat ‘stom, als ik dat NU bij me had’-gevoel, iedereen leeft met minder spullen en dat is dan ook geen probleem. En als het echt onmisbaar is, schaf je het ter plekke nog eens aan.
Een eigen huis, een plek onder de zon is belangrijker dan ik had gedacht. Als ik in Amsterdam ben, wens ik een eigen plek in een leuke buurt, ben ik in Meppel dan weet ik hoe ik gehecht ben aan huis, tuin, ruimte en privacy. Home is where the heart is, een bekend gezegde dat jaren aan de muur heeft gehangen, zonder dat ik me bewust was van de betekenis. Nu ervaar ik dat gevoel. Waar ik ook ben, ik voel me thuis bij mezelf en bij wat ik doe. Ik ben mijn eigen huis.
