Na een heerlijk weekend weer lekker aan het werk. Meteen de grootste uitdaging in mijn streven om niet meer te klagen; het openbaar vervoer in. Afgelopen weekend heb ik al een paar keer gemerkt dat niet klagen makkelijker gezegd dan gedaan is. Het floept er zo makkelijk uit! Vaak kan ik er nog een andere draai aangeven, zodat het geen ‘geklaag’ is. Maar steeds beter kan ik het gewoon inslikken.
Je bij de situatie neerleggen is makkelijker dan er chagrijnig van te worden en er tegenin te gaan. Stroomstoring? Tja, balen, maar niet het einde van de wereld. Veel te lang buiten in de kou moeten wachten voor je ergens naar buiten mag? Ander plan bedenken! Eerder was ik nogal van een strakke planning, inmiddels ben ik stukken flexibeler. Niet dat dat iets van de laatste dagen is, maar eerder kon ik er nog wel lang over na zeuren, waarom gemaakte plannen gewijzigd werden.
Ik wil positiever in het leven staan, soms denk ik wel eens dat ik op bepaalde stukken in mijn leventje teveel in het verleden ben blijven hangen. Deze herfst geen kwellende deprimerende liedjes waarbij ik weer terug denk aan die vervelende situatie, maar vrolijke deuntjes. Tegenslagen? Daar wil ik, zo goed en kwaad als dat kan, boven staan. Ik laat me niet kennen.
Gauw m’n wintergarderobe shoppen, theevoorraad aanvullen, nog meer geurkaarsen en cosy huisdingen scoren en vooral positief blijven denken. Als dat niet goed voor m’n weerstand is…
