Gisteravond ben ik naar ‘Shrek Forever After’ geweest. Ik ben gek op animatiefilms en hoewel het 3D voor mij geen enkele toegevoegde waarde heeft, zijn ze iedere keer weer super mooi in elkaar gezet. Daarbij was een ‘makkelijke’ film wel welkom (Inception was ook overal uitverkocht), geen ingewikkelde liefdesverhalen. Zou je denken.
Het verhaal; een ontevreden Shrek heeft genoeg van de dagelijkse sleur en wenst weer een dag uit zijn oude leven, toen ze nog bang voor hem waren. De wens wordt waargemaakt door kwade slechterik Repelsteeltje, die misbruik maakt van Shrek om zo koning te worden van Far Far Far Away.
Shrek gaat in opstand tegen zijn huidige leven, maar tijdens zijn filmavonturen merkt hij hoe erg hij dat eigenlijk mist. Je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt. Dat geldt niet alleen voor de liefde.
Dat besef had ik anderhalf jaar geleden, toen ik moest gaan bedenken wat ik na mijn studie wilde doen. Waar was mijn ambitie gebleven? Alle drijfveer was ver te zoeken. Ik was lui, laks en onzeker. Stelde het steeds uit. Dat Havo 3 meisje met toekomstplan was al jaren verstopt, onder de dikst mogelijke steen. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, het balletje ging rollen en ambitie werd hervonden. De rest van het verhaal is inmiddels bekend.
Tijdens Shrek realiseerde ik me ineens dat het heel bijzonder is om van de gevestigde orde af te stappen en dat dat heus niet altijd zonder slag of stoot gaat. Maar mijn nieuwe leventje krijgt steeds meer vorm, ik pas voor zekerheden als een vaste baan of nieuwe relatie waarin dingen worden verwacht. Ik spring steeds verder in het diepe en ik zie wel wanneer ik met een klap op de grond smak. Dat schijnt er in 3D heel realistisch uit te zien! 
