Goede Tijden, Slechte tijden. Ik ben er mee opgegroeid en volgde het jarenlang. Net als de rest van mijn ‘generatie’. Vandaag het trieste nieuws dat Antonie Kamerling (44) was overleden, een keuze die hij zelf gemaakt heeft. Een ontzettend naar bericht. Zijn vrouw is een bekend gezicht, uit datzelfde Goede Tijden en ik kan me een paar sterke interviews in bladen met hem herinneren waarin hij vol trots vertelde over hun twee kinderen, die hij dus ook achterlaat.
Geen psychologische analyse, geen pleidooi over ‘zelfmoord is geen oplossing’. Maar medelijden. Dat je dit als enige uitweg ziet. Dat het zo zwart voor je ogen is, dat je nergens een lichtpuntje ziet. Allemaal hebben we dagen dat we het liefst onder de dekens in bed zouden blijven liggen. Soms zien we het allemaal even niet meer zitten. Maar dat zijn momenten. Als je daar door familie, vrienden en je eigen gezin niet meer uit getrokken kan worden, daar kan ik me niets bij voorstellen. Op dat soort momenten houden die mij juist op de been, besef ik me dat het leven kostbaar is en dat je het leven moet vieren.
Bizar hoeveel GTST-sterren van toen zijn overleden. Frederique Huydts, Guusje Nederhorst, Wik Jongsma en nu Antonie. Allemaal hebben ze goede tijden gekend en is de weg naar hun dood als slechte tijd te typeren.
Sterkte aan familie, vrienden, fans en iedereen die net als ik kippenvel kreeg bij het horen van dit bericht.
