Langzaam doet de herfst haar intrede. Gister begon deze meteorologisch, maar het is de laatste weken steeds goed te merken. Het is ’s avonds veel korter licht en iedere dag lijkt het ’s ochtends ook veel schemeriger dan de dag ervoor. Ik merk het meteen, word veel moeilijker wakker en blijf nog langer hangen in ‘sluimerstand’.
Heel fijn, aangezien ik geen ochtendmens ben. Zeker niet als ik dan ook nog moet haasten, zoals vandaag. Wilde ik in de trein gaan werken, is er op dit tijdstip geen zitplaats te krijgen en mag ik met mijn OV-kaart niet eersteklas gaan zitten. Dat mag tegenwoordig alleen als je een kaartje hebt gekocht. Belachelijk!
Niet alleen ik heb last van het wisselen van de seizoenen. Het lijkt wel alsof de katten uit hun doen zijn, want zodra het donker is (21u) staan ze binnen te zeuren om eten. Terwijl ik ze zomers met moeite om 23.30u binnen krijg. Voor de verandering breekt er weer een haarperiode aan, dat veranderende klimaat is echt niet goed voor m’n stofzuiger.
De herfst zet alles in de sluimerstand. Bladeren vallen, alles staat tijdelijk ‘stil’. Dat gevoel heb ik zelf ook heel erg in de herfst en winter. Niets ontwikkelt zich, alles ziet er triest, kaal en grijs uit. Echt vrolijk word ik er niet van, maar ik krijg nog meer zin om het om me heen gezellig en aangenaam te maken.
Hoe dichter ik bij Amsterdam kom, hoe harder het zonnetje gaat schijnen. Tot de herfst echt inzet, ga ik optimaal genieten van iedere zonnestraal. En als het dan echt begint, duik ik wat vaker in sluimerstand onder de zonnebank. Nu eerst energiek aan een werkdag beginnen.
