Stempels en hokjes
Al een tijdje zit het me dwars. De stempels die je opgedrukt krijgt of de hokjes waar je in wordt gestopt. Vaak alleen gebaseerd op de buitenkant, uiterlijk en oppervlakkige uitingen. In plaats van dat we vragen waar verandering, een irritatie of afwijkende mening vandaan komt, nemen we niet de moeite om te achterhalen wat achterliggende gedachte of oorzaak is. Nee, stempel erop, hokje dicht en lekker huichelig achter iemands rug praten over wat er allemaal wel niet verkeerd is.
Kortzichtig
Het lijkt wel of we steeds kortzichtiger worden, terwijl Nederland toch echt bekend staat om haar tolerantie. Tot op zekere hoogte en binnen eigen levensstijl, want is het anders, dan is het fout. In een wereld waarin we 24/7 via alle mogelijke kanalen met elkaar communiceren, lijkt me dit een grove fout. Ga de conversatie aan. Wat is er mis met feedback en kritiek geven tegen de persoon zelf? Waarom praten we er liever met anderen over, wetende dat het toch wel terecht komt bij degene waar het voor bedoeld is? Op die manier ontstaat er alleen maar meer ergernis, miscommunicatie en doe je anderen onnodig pijn. Niemand doet alles goed. Maar soms wel met een reden of een oorzaak. Vraag voor je oordeelt.
Stempel
Ik leef geen standaard leefstijl. Dat ben ik op korte termijn ook niet van plan. Daarom respecteer ik iedereen met trouwplannen, huisje-boompje-beestje leven en thuisblijvers niet minder. Op de trouwplannen na had ik zo’n leven. Wat mij benauwde en nu erg ver van me afstaat. Ik geniet volop van mijn vrijheid. Ik heb geen auto, geen wederhelft, geen huisdier. Ik werk hard en beloon mijzelf daar voor met lekker eten en goede kwaliteitsproducten, want daar voel ik me fijn bij. Daar heb ik voor gewerkt. Ik hoef alleen rekening te houden met familie en vrienden en zij met mijn reislust en ontdekkingsreizen. Van familie en vrienden krijg ik fijne dingen. Lieve, trotse woorden, complimenten, support als het nodig is, een pas op mijn plaats wanneer ik doordraaf. Of prachtige tastbare dingen. Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe er gevochten kan worden om geld, als je er niet meer bent of op een andere manier afscheid van elkaar neemt. Daarom geniet ik nu liever van wat ik verdien, bouw ik mijn eigen zekerheden op, maar ik werk nu niet voor ‘later’. Ik spaar niet voor een bruiloft, autorijden mag ik niet, een huis kopen wil ik niet. Erop uit trekken, ervaringen delen, ontmoeten en ontdekken, dat is wat ik wil. En er een beetje goed uit zien, want dat opent fijne deuren.
Kleine dingen
Regelmatig ontvang ik van volslagen onbekenden e-mails met bewondering. Voor het bijzondere leven wat ik leid. Dat zijn niet mijn woorden. Maar ik besef me dat wel degelijk. Maar na een reisje ben ik als een kind zo blij met iets simpels als een boterham met chocopasta (sorry, nutella uiteraard stempel), vind ik het heerlijk om de stem van mijn ouders weer te horen en aanbiedingen bij de supermarkt of de markt te kopen. Dat ik met een cadeau gekregen designer tas aan mijn arm loop, verandert daar niets aan. Dat ik Chanel nagellak fijner vind dan die van de HEMA, heeft niets met het merk of de prijs te maken, maar met kwaliteit en kleur. Ik hou van de service die je bij een duur product koopt, waardoor het genot om iets te kopen nog iets groter wordt en je er extra lang van kunt nagenieten. Om te werken en mezelf daarvoor te belonen. Met bijvoorbeeld een reisje Parijs met Pasen, met vrienden. Omdat het kan. Omdat verderop minder kortzichtig wordt geoordeeld. Ik ga in Amsterdam niet naar een schoonheidsspecialiste, gun mezelf niet zo snel een avondje bioscoop, sauna of massage. Iets wat op reis makkelijker gaat. Daar is het vrij. Geen geroddel, want ze kennen je niet. Vaak een compliment, zomaar, van een onbekende. Een kletspraatje, glimlach en iedereen vervolgt zijn eigen weg.
Visueel
Laatst schreef ik over Pinterest. Daar waar je alles visueel maakt wat je mooi vindt, interessant, wat je ooit wilt hebben, waar je nog naar toe wilt. Daar waar het wel toegestaan is, om uit te komen voor dure spullen, zonder meteen een stempel te krijgen. Fashion bloggers plaatsen hun outfitposts en gesponsorde kleding massaal op Pinterest en krijgen vele ‘Likes’ en ‘Followers’. Geen haan die er naar kraait dat het voor veel mensen onbereikbare spullen zijn. We blijven massaal hartjes geven aan al dat moois. Is dat niet kortzichtig? Kun je niet beter nastreven wat wel haalbaar is, in plaats van uren achter je scherm hartjes uitdelen zonder er zelf beter van te worden? Een grote stempel is het daar.
Stempelkaart
Hallo, ik ben Sabine. Ik hou van reizen, eten en mooie spullen. Maar ook van een simpele boterham met pasta, een e-mail van mijn oma, een klein cadeautje met een boodschap van mijn zusje, een pannekoek eten op de camping bij mijn broertje, een volle stempelkaart bij de koffiezaak op de hoek, koopjesjagen bij de Action en Aldi pizzabroodjes. Voor alles werk ik even hard. En van alles geniet ik optimaal. Waar kan ik het stempel hardwerkende levensgenieter krijgen?
