Drie jaar Twitteraar
Vandaag is mijn derde Twitterverjaardag. Niet dat ik dat zelf bijhou, maar krijg ik ieder jaar een reminder in de vorm van een tweet voor. Uiteraard. Vaker schreef ik over de mooie dingen die Twitter voor mij heeft voortgebracht. Een bekend cliche om niet-Twitteraars toch te overtuigen van het nut en de zin van Twitter.
360 graden anders
Drie jaar geleden zag mijn leven er compleet anders uit. Ik studeerde nog, woonde samen en was op zoek naar iets om mijn nieuwsgierigheid te voeden. Waar vullen anderen hun dag mee? Is wat ik doe interessant genoeg voor anderen? Kan Twitter voor mij verschil maken? Twitter vergrootte in mum van tijd mijn wereld. Ik kwam, op af en toe een bezoekje Groningen of Utrecht na, in contact met een wereld buiten de vertrouwde stadsmuren van Meppel. Al snel maakte ik online vrienden, die ik offline ontmoette. Kreeg ik online waardering, voor dingen waar ik offline niet zo makkelijk over sprak. De onrust, het gevoel van stilstand. Maar ik wist op dat moment even niet meer hoe ik mijzelf en mijn leventje weer in beweging kreeg. Twitter bleek het antwoord. Mijn passie voor schrijven bleef niet onopgemerkt, het leverde zelfs af en toe iets op. Het gaf vertrouwen, bevestiging en uiteindelijk kreeg ik via Twitter het laatste zetje wat ik nodig had om mijn hart te volgen. Op de dag dat ik met Twitter begon was ik sceptisch. Heb ik wel iets bij te dragen? Zitten anderen wel op mijn berichten te wachten? Al snel bleek dat ik niet de enige was die het leuk vond om een kijkje te nemen in andermans leven. En dat je tussen de tweets van iemand door, een hoop te weten kon komen over diegene. Twitter bracht me werk, vrienden, kansen en uitdagingen. Steun als het even niet zo lekker ging. Hulp bij het zoeken naar een huis, support bij het afscheid van mijn oude leven en het opbouwen van mijn nieuwe. Het is een klankbord waar altijd wel iemand een luisterend oor kan bieden.
Nodige duwtje
Zonder Twitter was mijn leven ook absoluut anders geweest dan 3 jaar geleden. Maar het bracht toen alles in stroomversnelling. Het is niet ‘dankzij’ Twitter dat mijn leven anders is, maar het was het duwtje wat ik nodig had. Het bracht dingen die toen ontbraken. Van alle beslissingen uit de afgelopen jaren, is gaan Twitteren de allerbeste geweest. Nog steeds verlegt het grenzen, kom ik daardoor in contact met leuke mensen en mooie kansen. Het gaf me inzicht in mijn eigen leven en mijn ontevredenheden. Soms lees ik mijn eigen tweets door. Gewoon, om te lezen wat ik ook alweer deel. Dan lees ik geen ontevredenheid en stilstand. Maar energie en vooruitgang. Ik ben continue in beweging, kom overal en deel graag wat ik tegenkom. Of het interessant is om te volgen, dat vraag ik me nauwelijks nog af. Ik wil het graag delen. Dat ene duwtje wat zoveel deuren opende. Waardoor ik mijn hart durfde te volgen.
Happy Twitversary to me, and who I can be.
