Verplichte kost

Toen ik van de HAVO af kwam, dacht ik dat ik wel redelijk cultureel onderlegd was. Kunstgeschiedenis, literatuur, Frans, maatschappijleer. Op alle vakken scoorde ik hoog, de ochtend begon met het lezen van de krant en later het afstruinen van het internet.

Ik wilde niets missen, overal over kunnen meepraten en mijn algemene kennis verbeteren. Nog steeds heb ik die drang, vind ik het heerlijk om in een museum kennis op te doen of tijdens een potje Triviant mijn kennis te kunnen testen.

Toch sta ik versteld van sommige dingen die ze op de middelbare school ons niet hebben bijgebracht. De film Amélie zou gewoon verplichte kost moeten zijn, je zou de middelbare school pas mogen verlaten als je in ieder geval alle bekende historische Nederlandse schilders en tenminste een van hun werken kent en weet dat Pieter Cornelis Hooft een groot dichter was. Sommige ‘gevoelige’ boeken zouden niet verboden moeten worden, maar verplichte literatuur. (Kan me herinneren dat ze mij bij de plaatselijke bibliotheek heel raar aankeken toen ik het boek van Karl Marx wilde reserveren. Zal te maken hebben met het dorp, want ook de Revu met mijn blog was er nergens verkrijgbaar) Niet omdat de schrijver zo geweldig was, maar om te laten zien hoe makkelijk je beïnvloedbaar bent door een boek. Invloed van anderen is een van de grootste zwakheden van de mens.

The Secret was een succes, omdat mensen op dat moment behoefte hadden aan zelfverrijking en het idee dat geloof in jezelf gouden bergen waarmaakt. Persoonlijk denk ik dat je met zelfreflectie, open staan voor gevoelens en ideeën van anderen en geloof in je eigen kracht verder komt. Herken en erken je zwakheden en ga daarmee aan de slag. Bouw je sterke kanten verder uit en laat je leiden door je eigen ‘oerkracht’.

Gisteravond keek ik Amélie met twee mannen. Beide hadden hem nog nooit gezien, maar konden na het intro eigenlijk al aangeven dat het gewoon een vage ‘cult’ film was en ze daar niet zo van houden. Wellicht dat het ook niet zo slim was om deze film op zaterdagavond na wat borrels te kijken, en had ik vandaag met lief op de bank moeten ploffen. Of moet ik gewoon accepteren dat ik lief niet mee krijg naar een filmhuis film. Andere interesses en achtergronden. Toch allebei voldoende algemene kennis en genoeg stof om samen over te praten, want na bijna vier jaar hebben we elkaar nog steeds veel te vertellen.

Wel blijf ik er bij dat er voor de CKV-pas toch meer verplicht moet worden gesteld, in plaats van jongeren eens per jaar gratis naar de bioscoop te laten gaan, naar een film van keuze. En als mijn leraar Frans vroeger Amélie had op gezet, had ik hem vast positiever onthouden…