Gisteravond met vrienden naar het filmfestival in Apeldoorn geweest. In de buitenlucht naar het grootste buitenscherm van Europa, 10 x 20, een poging tot Australia kijken gedaan. Poging, want na nog geen uur hielden we het voor gezien. Stilzitten bij 12 graden en opkomende dauw was niet te doen.
Het idee was leuk, het begin van de film sprak ons allemaal aan, maar het klappertanden en trillen hield maar niet op. En elkaar terugvinden in het donker tussen de rijen mensen, bleek mission impossible.
Wel een erg leuk initatief. Vooral in een land als Frankrijk of Spanje, met zwoele zomeravonden. Aan de voorbereiding had het niet gelegen, een tas vol drankjes, m&m’s en chips maakte het kijken nog plezieriger, de dekentjes deden hun werk maar bleken toch niet afdoende. De volgende keer moet toch echt de ski-kleding uit de kast worden getrokken, wil je 2 uur en 3 kwartier buiten film kijken. Misschien een tip om volgend jaar naast warme choco ook glühwein te verkopen. En snert.
Met de vierkante ogen viel het dus wel mee. Wel heb ik besloten om gewoon wat vaker naar films te gaan die me op het eerste gezicht niet aanspreken. Gister werd ik blij verrast. De volgende afspraak staat nog niet vast, maar wat we gaan doen is al wel besproken: Australia kijken, kachel hoog opgestookt, kaarsjes aan en zomerse drankjes erbij drinken.
Dat ons tv’tje iets kleiner is dan 10 x 20, nemen we dan maar voor lief.
