Het is, tegen mijn wens in, al een tijdje stil hier. Een goed teken qua zaken, want die gaan goed. Maar daardoor schiet het er wel eens bij in om hier uit de doeken te doen wat mij zoal van de straat houd. Naast mijn dieet, werk, de aangrijpende beelden in Egypte die sinds een uur eindelijk weer de goede kant op gaan, ben ik afgelopen weekend zwaar gecharmeerd geraakt van Stockholm. Een surprise visit aan vriendinnetje D., die binnenkort naar het prachtige Zweden gaat emigreren. Haar vriendje woont er en ze gaat daar haar fotografie carrière opbouwen.
Scandinavië is populair, maar je krijgt altijd mee dat het er koud en duur is. Ik had geluk, want de temperatuur lag rond de 0 toen ik er was (helaas was de sneeuw al verdwenen) en de zon maakte het aangenaam om buiten te zijn. En duur… wat is duur? Drank is prijzig, maar zo ver wijken die niet af van de gemiddelde drankprijs in alle Amsterdamse hotspots. En de glazen hebben Amerikaanse formaten, dus je krijgt nog meer waar voor je geld ook 🙂 Die grote porties stonden me ook wel aan, heerlijk grote bekers thee, water of sap naar binnen slurpen. Wat mij meteen opviel was de vriendelijkheid van de mensen daar. Het lijkt wel alsof de koude landen juist warme, vriendelijke mensen creëren. Net als in IJsland sprak iedereen vloeiend Engels, was iedereen aardig en behulpzaam. Geen chagrijnige gezichten op straat, maar goed geklede, lachende mensen. Een verademing!
Na een weekje in Amsterdam te hebben gewerkt, vertrek ik vanavond naar het Noorden om mijn verjaardag bij familie te vieren. Morgen vertrek ik weer naar het Amsterdamse, om met vrienden te eten voor mijn verjaardag en vervolgens mijn koffer te pakken. Op naar Barcelona, om te bloggen op de grootste beurs over mobiele telefonie, MWC. Erg leuk dat ik dat mag doen en de aangename temperatuur van gemiddeld 15 graden vind ik ook niet heel vervelend.
De afwisseling van steden, plaatsen en werkplekken is zo ontzettend inspirerend en stimulerend. Hoewel Barcelona bijna een tweede ’thuis’ is, ontdek ik ook daar steeds nieuwe dingen, leer er nieuwe mensen kennen. In tegenstelling tot in Amsterdam, waar mijn fiets door de fietsenmaker als levensgevaarlijk werd bestempeld, heb ik in Barcelona wel een fiets. Dus dat wordt lekker door de stad fietsen, weer een nieuwe beleving.
Twee weken in vogelvlucht, en zo snel als ze hier opgeschreven zijn, zo snel lijkt ook de tijd te gaan. Een teken dat het volop genieten is van wat ik doe. Als dit Het Nieuwe Werken is, kan ik het iedereen erg aanraden. Geen grenzen, vaste tijden en een eigen indeling. Thuis werken is voor mij meer een straf dan een opluchting, want dat is alleen maar afleiding. Zet me dan liever in een vol café, een druk Spaces of een trein, dan heb je nog aanspraak en een afwisselende omgeving.
Vandaag is ook mijn laatste dag als 25-jarige. Tien jaar geleden had ik toen geantwoord dat ik dan als doel een huisje, boompje, beestje en leuke baan zou hebben. Nu weet ik dat dat niet bij me past. Ik kom liever in een leeg huis thuis, voldaan van wat ik zelf die dag gerealiseerd heb. Niemand verantwoording hoeven afleggen over tijden waarop je werkt, waar je werkt. Vrijheid, blijheid. Mijn doel voor de komende 10 jaar: zo blijven leven. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het leven vanaf 25 pas echt leuk wordt. Lucky me!
