Eenmaal trek je de conclusie: Vriendschap is een illusie. Het liedje van Het Goede Doel. Die eerste twee regels kon ik nooit uitstaan. Vriendschap is toch vriendschap? Als vrienden weet je toch dat het goed zit?
Helaas, zoals met alles in het leven, leer je met vallen en opstaan dat dit niet het geval is. Ik heb vele vriendschappen gehad. Sommige zelf laten versloffen, bij andere had ik andere verwachtingen van een vriendschap, maar gelukkig heb ik ook hele mooie vriendschappen.
Echte vrienden heb ik niet veel, maar ik weet precies wat ik aan iedereen heb en ik ga er vanuit dat dat wederzijds is. Anders hoor ik het graag ;). Ik kan mijn vrienden altijd bellen, ik weet dat ze als het nodig is zo voor de deur staan en me helpen waar ze kunnen. Zo ben ik zelf ook naar hun toe, geef hetzelfde.
Ik vind het nog steeds erg verwondelijk hoe vriendschappen kunnen ontstaan. Zo zijn vriendinnetje S. en ik al sinds de HAVO bevriend, met vriendinnetje D. dat ik ken via een ex-vriendje vier ik mijn 10-jarige lustrum volgend jaar, heb ik met ex-collega E. een bijzondere vriendschap opgebouwd en dit jaar vier ik de eerste ‘verjaardag’ met vriendje P. We kennen elkaar via Twitter en zijn naast prive vriendjes ook succesvol als zakelijk team. Veel mensen geloven niet in vriendschappen via het internet. Onze vriendschap begon daar en heeft zich voortgezet naar ‘in real life’. Dat we elkaar door online al goed kenden, heeft onze vriendschap alleen maar versterkt.
Vriendschap is zeker geen illusie, zolang je maar van elkaar weet wat je aan elkaar hebt. En dag en nacht voor elkaar klaar staan, that’s what friends are for.
Daar moet vanavond op getoast worden. Op al mijn dierbare vriendjes en vriendinnetjes.
