Hotspots Travel

Werelds

Conference calling 1.0

Kleine wereld

Eigenlijk zou ik ‘zonder vaste werkplaats’ op mijn visitekaartje moeten zitten, want iedereen lacht altijd als ik vertel waar ik nou weer zit of wanneer ik weer naar het buitenland vertrek. Veel krijg ik dan te horen ‘ga je nou alweer op vakantie’ of ‘fijne vakantie’ terwijl het zelden vakantie is. Ik ben gewoon zo vrij dat ik overal kan werken en snel een zakelijke aanleiding heb om ergens heen te gaan. Dankzij de huidige techniek is de wereld klein en hoef je niet eens door te hebben dat ik weer een paar dagen de grens over ben, want ik ben overal net zo connected als in thuishaven Amsterdam.

Grenzen vervagen

Zo had ik dinsdag 2 conference calls, 1 met Amsterdam en Glasgow tegelijk en vervolgens met München. Als ik zorg dat ik paraat zit en een goede internetverbinding heb, bestaan er geen grenzen meer. Nadat ik gewerkt heb, trek ik er vervolgens op uit om ook wat van de stad mee te krijgen. Lunchen moet toch, dan kan je net zo goed een taxi naar de Eiffeltoren pakken om daar als echte toerist een crêpe te gaan eten. Veel mensen doen moeilijk over er even tussenuit gaan of werken op een andere plek, maar het is zo fijn om even in een totaal andere omgeving te zijn. Nu een paar dagen Parijs stuiter ik van alle dingen die ik wil schrijven, dingen die ik wil doen (ook in Amsterdam tijdens de lunch eens achter mijn laptop weg en daar dingen ontdekken). De verschillen tussen verschillende steden houden je op scherp. Zo ontmoette ik iemand die Amsterdam zo relaxt, groen en mooi vond. Een paar uur eerder riep ik dat over Parijs. Je kijkt met een ander oog naar dingen om je heen. Je ziet veel meer. Je bent wereldser ingesteld. Dat ik vervolgens een compliment krijg over mijn kleding, van een Parisienne die me elegant noemt, snap ik geen bal. Want dat vind ik dus van de Parijzenaren. Iedereen ziet er stijlvol en netjes uit, zonder dat het gemaakt is. Ik kan er enorm van genieten als mensen mij in Parijs de weg vragen, terwijl ik in Amsterdam snel geïrriteerd raak van verdwaalde toeristen op het fietspad die het presteren om voor een groen stoplicht te gaan staan. Je wordt onbewust geconfronteerd met je eigen gedrag in je vertrouwde omgeving. Fransen chagrijnig? Kijk op een druilerige dag eens om je heen in Amsterdam, dan zijn de mensen ook niet te genieten en kortaf.

Lokale vrienden

Wat ik erg bijzonder vind, zeker in Parijs, is dat de mensen die ik daar ken, altijd tijd voor me maken als ik in de stad ben. Ze doen moeite om dat in te passen in hun agenda, zelfs al kondig je een paar dagen van tevoren aan dat je naar hun stad gaat. Ik kreeg zelfs op m’n kop dat ik in een hotel logeerde en niet in het appartement van een van mijn Parijse vrienden. We bespreken de verschillen tussen de steden en de landen, de politiek, economie en de hippe plekken. Als ik naar Parijs ga kom ik vaak met een missie, (zoals de Kate Moss expositie die ik per se wilde bezoeken), maar ook met genoeg tijd voor spontane dingen die zij aandragen. Dit is niet alleen in Parijs zo, maar overal in andere steden. Als je uit het buitenland komt is er ineens ruimte voor spontaniteit en improvisatie, wat in je eigen thuishaven vaak ondenkbaar lijkt. We leven allemaal strikt volgens planning en agenda. Ik neem me steeds voor om vaker gaten in mijn agenda te maken, voor spontane, onverwachte dingen. Want uiteindelijk valt een lang vooruit gepland feestje vaak tegen en zijn de spontane avonden die uit de hand lopen vaak de beste. Een beetje ruimte om te ademen. In je agenda en daardoor in je dagelijkse leven. Da’s tegenwoordig heel ‘werelds’. Wie weet wat en waar het je brengt.

Conference calling 1.0

Sabine de Witte