De afgelopen weken is het je misschien opgevallen; ik ben aan het sporten geslagen. En dat niet alleen, ik probeer meer quality time met mijzelf door te brengen. Achter de schermen is er in mijn privé-leven het één en ander in beweging gebracht en om dat een plekje te geven vond ik het hoog tijd voor kwaliteitstijd met me, myself and I. Sommige dingen slurpen zoveel energie en op laden kost dan extra moeite. Change of lifestyle dus. Hoe ik dat aan heb gepakt, wil ik graag met je delen.
Project Zenbine
Sporten en Sabine, een wonderlijke combinatie nadat ik stopte met hockeyen. Maar sinds een paar maanden heb ik mijzelf een schop onder m’n kont gegeven en doe ik het weer. Als ik in Amsterdam ben, zwem ik wekelijks een uur bij het heerlijke Akasha Sport & Gym in het Conservatorium Hotel. Daarheen gaan is al een feestje op zich. Vaak heb ik het zwembad voor mij alleen, omdat ik overdag ga. Heerlijk. Daarna even relaxen in de hamam, bijkomen met wat nootjes, gedroogd fruit en een kop thee en ik ben helemaal zen. Bovendien ben je verplicht even helemaal online. Als je me een jaar geleden had gezegd dat ik zwemmen leuk zou gaan vinden had ik je recht in je gezicht uit gelachen. Ik heb een afschuwelijke hekel aan water in mijn oor, het gedoe van omkleden en qua zwemtechniek ben ik absoluut geen Inge de Bruin. Maar de klok is mijn tegenstander en het lukt me iedere week weer om een paar extra baantjes in een uur te proppen.
Naast zwemmen heb ik de afgelopen weken geëxperimenteerd met pilates. Op zaterdagochtend bij 5&33 tussen de kunstwerken een uur lang flink rekken en strekken. Pilates heeft minder dat zweverige van yoga, waar ik altijd een beetje tegenop zag. De ene les is zwaarder dan de andere, maar spierpijn was gegarandeerd. Het fijne hiervan vond ik de tijd, om 11.00u op zaterdag. Ook fijn is dat je daarna voor € 15 gezond kunt lunchen met een smoothie en salade. De tijd is hier ook meteen mijn grootste vijand, want de afgelopen weken had ik of iedere vrijdagavond iets wat dusdanig laat werd dat ik mezelf niet op een matje zag ploeteren, of zelfs op zaterdag.
Scherpe lezers zien dat ik yoga zweverig vond. Tot voor kort. Ik weet nog goed mijn eerste yogales, een privé-les aan het zwembad bij de vakantievilla op Ibiza. Iedere vogel, het filter van het zwembad, ieder brekend takje wist mij af te leiden en ik snapte gewoon niet het nut van een ‘downward facing dog’ of een kat. Tot een paar maanden geleden. Mijn schouders hebben flink te lijden onder mijn laptophouding en dat uurtje zwemmen helpt, maar spieren trainen werkt natuurlijk beter. Ik begon thuis voor de buis. Daarna ging ik een les mee met Furrow’s Maaike bij Parc Studio. Yin Yang yoga, waarbij je begint met yang, waarbij je veel spieren gebruikt en strekt. Daarna yin, waarbij je gemiddeld 3 minuten in bepaalde houdingen blijft liggen. Ontzettend inspannend, maar voor het eerst lukte het mij om hierbij in de ’trance’ te raken waar alle enthousiaste yogi’s het altijd over hebben. Wat heerlijk! Dit wil ik vaker! De rest van de dag was ik ontzettend moe, maar ook euforisch. Alsof ik een hele reep pure chocolade had gegeten. Dat zen-gevoel wil ik vaker.
Bij toeval zat ik laatst bij een lunch naast iemand die yoga geeft, waar ik binnenkort een proefles ga volgen. Daarnaast ben ik me met het boek Yoga geeft ruimte me aan het verdiepen in die yoga-vorm en heb ik me deze week ingeschreven bij The House of Yoga. Een online platform voor iedereen die graag yoga wil uitoefenen, maar veel reist of weinig tijd heeft om wekelijks lessen te volgen. Dit is een fijne combinatie, waarbij je groepsles kan volgen of thuis voor de tv, computer of je iPad een les kunt doen wanneer het jou uitkomt.
Conditioneel ga ik lekker vooruit, maar ik merk ook dat mijn armen gespierder worden en mijn studentenerfenis aka zwembandje langzaamaan inkrimpt. Bovendien voel ik me gezonder en fitter en op de dagen dat ik sport, eet ik bewuster en neem ik meer rust. Win win dus. Ik ben niet meteen sporty spice en als ik moet kiezen tussen lekker eten of zwemmen/yoga, dan wint eten toch, maar de intentie is er.
Mindfullness
Ook zoiets waar ik niets van moest hebben, maar waar ik de laatste tijd toch meer mee bezig ben. Mijn hoofd ratelt maar door en lijkt nooit te stoppen met het maken van eindeloze to do lijstjes, bucket lists, ideeën en plannen. Heel fijn, want ik kan veel in mijn werk kwijt. Maar ik kan er ook nachten door wakker liggen, me dagen zo opgejaagd voelen dat er weinig uit mijn vingers komt of gewoon helemaal lost zijn. Er moet zoveel, er kan zoveel, iedereen verwacht veel. De afgelopen 5 jaar heb ik zo hard m’n best gedaan om aan mijzelf en vooral anderen te bewijzen dat ik dat allemaal waar kan maken, dat ik nu niet altijd even goed meer weet wat ik zelf wil. Ik wil veel, zoals naar Parijs, ooit. Maar afgelopen jaar was ik daar nog niet klaar voor. Het ging workwise te goed in Amsterdam om weg te gaan. Maar ik wil ook meer rust en privé. De afgelopen maanden zag ik wekelijks een coach, die mij inzicht gaf in waarom ik welke keuzes maak. Waarom ik soms keuzes maak die niet helemaal stroken met wat ik wil of waar ik naar toe moet gaan, maar omdat ze soms verwacht worden. Of omdat ik niemand voor het hoofd wil stoten. Belachelijk natuurlijk, ik ben bijna 30 en waarom zou ik niet gewoon mijn eigen gang gaan. Dat is waar ik het afgelopen half jaar aan heb gewerkt en waardoor ik zelfstandiger en zelfbewuster ben geworden. De harde lagen die ik de afgelopen 5 jaar om mijzelf heen had gebouwd, om te kunnen focussen op werk, brokkelen steeds meer af. Een prettig gevoel, want er komt steeds meer Sabine tevoorschijn. Met een half oog hou ik ondertussen de agenda van The School of Life in de gaten voor een sessie ‘Rust in je hoofd’ of cursus Mindfullness om volgend jaar nog meer rust én Sabine te vinden.
Heel mindfull, zo’n Eiffeltoren in elkaar zetten!
Unplugged
Waar ik een jaar geleden nog volkomen volgroeid was met mijn telefoon, durf ik ‘m nu gerust een dag thuis te laten, in een hoekje te gooien of gewoon 3 dagen van de radar te verdwijnen. Het was één van de redenen dat mijn hoofd maar door bleef gaan. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed. Nu laat ik mijn telefoon gerust in de woonkamer liggen. Ik geniet bewuster van momenten in plaats van het via mijn telefoon te beleven. Neem meer afstand en heb gemerkt dat de online wereld helemaal niet vergaat als ik niet continue online ben, foto’s like of deel wat ik eet. Voel ik me even niet lekker? Dan deel ik gerust een paar dagen niets. Druk met andere zaken? Dan blijft het even stil op Instagram. Geen tijd voor de weekly? Jammer dan. Iets waar ik eerder echt wakker van lag, maar er zitten slechts 24 uur in een dag en er moet brood op de plank komen. Keuzes waar ik eerder bang voor was, bang om minder leuk of interessant gevonden te worden. Nu doe ik gewoon waar ik zin in heb. En soms is dat ook heel bewust even niet online.
Op deze foto van Denise zie je iedereen druk klikken met camera’s, terwijl ik het moment om zo’n zeldzame schildpad te bewonderen eerst aangreep en daarna pas mijn camera pakte.
Out of my comfort zone
Dit jaar was mijn doel om meer uit mijn comfort zone te komen. Dat is zeker gelukt, want al bovenstaande dingen zijn niet vanzelfsprekend voor mij. Ik doe veel (meer) alleen, kies bewust voor die zelfstandigheid. Afgelopen jaar ging ik vooral out of my comfort zone op reis. Naar Noors-Lapland in een same kamp zonder toilet bijvoorbeeld, vaker alleen op reis, of met ander reisgezelschap. Naar Azië, waar ik jarenlang zo tegenop heb gezien. Naar een Arabisch land, Jordanië heeft veel indruk gemaakt. Van compleet georganiseerde persreizen tot zelf geregelde trips, ik stond weer op een surfplank en schilderde sinds jaren weer. Het zijn maar kleine dingen, maar waren vooral dingen die ik voor mijzelf heel groot heb gemaakt. Nergens voor nodig achteraf natuurlijk, maar dat ontdek je alleen als je het zelf ervaart. Het voelt goed om wat vaker uit die comfort zone te komen en mijn eigen angsten te overwinnen.
Andere Zenbine trucjes
Behalve al het bovenstaande, verplicht ik mijzelf 1 avond in de week om thuis te zijn. Die avond mag ik ook niet werken, maar lees ik een boek, kijk een serie of film, bel familie, stuur kaartjes, reflecteer of schrijf dingen lekker van me af. Ik smeer lekker een masker op, ga in bad of pak een zonnebankje. Alles mag, zolang het geen werk is en ik maar alleen ben. De eerste avonden was ik erg onrustig, nu kijk ik er naar uit. Het geeft rust, want niets moet en bijna alles mag. Zo heb ik al een grote winteropruiming gehouden, de kledingkast gesorteerd, boekenkast weer op kleur en onderwerp gerangschikt en eindelijk een lijst onafgemaakte klusjes weggewerkt.
Ook lees ik nu iedere week minimaal 1 hoofdstuk uit een boek. Ik vind lezen heerlijk, maar gun mijzelf er zo weinig tijd voor. Door nu minimaal 1 hoofdstuk per week te lezen kom ik er weer lekker en werk ik eindelijk de stapel ‘nog te lezen’ in een lekker tempo af. De tijd hiervoor houd ik over door mijn telefoon gewoon in een hoekje te slingeren.
Om mijn Frans bij te houden probeer ik iedere week 1 les Duolingo te doen, waarbij je lezen, schrijven en luisteren oefent. Het afgelopen jaar was ik minder in Parijs dan voorheen en dat merk ik meteen aan de taal. Zo heb ik het gevoel dat ik het in ieder geval onder controle kan houden. Heel fijn voor een control freak en zo kan ik eindelijk het ‘Frans leren’ van mijn to do list strepen.
Qua reizen was ik altijd geobsedeerd door de mega lijst met tips die ik over een bepaalde bestemming kreeg. Het liefst wilde ik in 3 dagen echt de 200 aanbevelingen allemaal zelf langs. Een selectie daaruit maken lukte niet, want alles was toch even belangrijk? Not. Hoewel ik nog steeds overal lijstjes voor maak (mijn Budapest lijst bevat inmiddels 58 dingen), kan ik nu loslaten dat ik niet overal heen hoef. Ik maak een top 10, plan dat in en verder laat ik het meer op z’n beloop. Door ruimte te laten voor spontane dingen is het veel relaxter, is er tijd voor bijzondere ontmoetingen en maak je alles veel bewuster mee. Een dag voor ik op reis ga gaat mijn ‘out of office’ aan en de dag nadat ik terug ben gaat deze weer uit. Dat geeft me iets meer tijd om voor te bereiden en bij te komen en dan hoef ik op reis niet continue op mijn telefoon te kijken. Ik scan 2x per dag mailtjes, plan een uurtje in om de urgente te beantwoorden en de rest moet even geduld hebben.
Project Zenbine heeft natuurlijk helemaal geen einde, want je hele leven ben je bewust en onbewust met jezelf bezig. Na mijn studie ben ik het werkende leven ingerold als freelancer. Met een perfectionistische achtergrond vraag je daardoor nog meer van jezelf. Ik was niet altijd de leukste versie, zo gefocused was ik op werk. Komend jaar word ik 30 en hoop ik een verbeterde versie van mijzelf te kunnen zijn. In harmonie en balans. Met rust in mijn hoofd en leven. Wat mijn nieuwsgierigheid niet zal beïnvloeden en ook nu ben ik snel verveeld, dus moet ik steeds blijven zoeken naar uitdagingen om scherp te blijven. Nieuwe prikkels op blijven zoeken, kansen najagen en vooral blijven reizen. Maar over deze tussenstand ben ik lang niet ontevreden.
Herken jij de onrust, de chaos en de angst om iets te missen? Hoe ga jij daar mee om?
