Sinds mijn vijftiende ben ik bril- of lens dragend. Ik herinner me nog goed mijn eerste bril, nadat ik mezelf dus al jaren in m’n vingers had gesneden door alle kaarten bij de oogarts uit mijn hoofd te leren. Ik kreeg hem vlak voordat ik met m’n ouders op vakantie ging naar Frankrijk.
Aangezien mijn moeders geen kaartleeswonder is en al helemaal niet van lang autorijden hoort, was het bij ons een traditie dat ik vanaf Belgie voorin zat naast vaders, om de kaart te lezen. Dat ging de jaren ervoor prima, maar nu kon ik ineens de borden van grote afstand lezen! Geen klamme handjes meer of ik het bord wel op tijd zou kunnen lezen en we de afslag zouden halen, maar meters vooruit kunnen zien! Wat een openbaring!
Nu heb ik sinds een week weer een nieuwe bril, die me van het dubbelzien moet af helpen. Geloof me, alles verder dan 5 meter van je af twee keer zien, is niet handig! Een nieuwe bril met cilinder dus. Een hele uitdaging, want daardoor wordt het zien van diepte nog onmogelijker gemaakt. Als ik de trap af loop moet ik onder mijn bril door kijken en onlangs miste ik al een afstapje midden in een winkel. Niet handig dus. Maar wel weer een hele openbaring, van grote afstand de treinborden kunnen lezen en dus niet meer de goede trein te hoeven missen. Weer scherp zien.
Zodra ik de bril opzet is het net of mijn ogen alle kanten op worden getrokken en ik heb dan ook steeds het idee dat ik er als een enorme schele Bennie bij loop, maar van horen zeggen weet ik dat het niet zo is. De eerste week ging prima, op de afstapjes na. Vandaag heb ik voor het eerst weer zo’n nare hoofdpijn die alleen door je ogen veroorzaakt wordt. Dat weet je na een paar jaar wel, want er is een duidelijk verschil tussen hoofdpijn en hoofdpijn. Ogen die aanvoelen alsof ze ieder moment uit elkaar kunnen barsten en ontzettend droog zijn, hoeveel je ook knippert.
Maar ik ben desondanks blij met mijn ‘nieuwe’ zicht. En in de winter is een bril dragen helemaal niet zo erg, het beschermt je ogen mooi tegen de koude wind! Ik mag allang blij zijn dat het met een bril of lenzen verholpen is en dat ik als ik uit bed stap me nog aardig kan redden zonder. Natuurlijk had ik liever gezonde ogen gehad of zou ik me laten laseren, maar daar kom ik niet voor in aanmerking.
Iedere dag zie ik wat voor moois het leven te bieden heeft. De ene keer scherper dan de andere, en op sommige dagen misschien een beetje vertekent. Maar daar heeft iedereen wel eens last van…
