Afgelopen week stond Amsterdam in het teken van kunst. Met een grote K, want ze hadden er werk van gemaakt. Het terrein van de Westergasfabriek was helemaal ‘arty’ en de Gasunie was een grote gallerij. Het idee achter de AAF (Affordable Art Fair) is dat kunst bereikbaar en betaalbaar moet zijn voor iedereen.
Het was mijn eerste AAF bezoek en les 1 later; ga niet op zondag. Zondag is het ‘wij zijn zo cultureel en kunstzinnig onderlegd-dag’ voor yuppen en hun gezinnetjes. En voor om contact verlegen pas gepensioneerde wijndrinkende senioren die dubbelkijken naar al dat kunstzinnigs door hun leesbril.
Door al deze bezoekers ging mijn rondje kunst sneller dan verwacht, het looptempo aanpassen aan het drinktempo bleek geen probleem. Er hing hier en daar wat moois, beeldhouwwerk kan me nooit zo bekoren. Het meest onder de indruk was ik van de Gasunie zelf. Het dak, de industriële uitstraling en de vele stemmen die in de silo weerkaatsten. En ik heb serieus nagedacht over de Kunstuitleen, om daar nu echt eens een abonnement te gaan nemen. Vanaf januari 2011 ofzo.
Kunst is niet voor iedereen. Je kunt niet ineens van kunst houden omdat je daar gezien moet worden. Maar voor de ware kunstliefhebbers met een kleine portemonnee moet het zeker betaalbaar worden. Volgend jaar waag ik gewoon weer een poging. Maar niet in het weekend. De weekenden zijn voor de family’s. Ook in Amsterdam.
