Mijn eerste kennismaking met Azië beleef ik de afgelopen dagen in Thailand. In 5 dagen ontdek ik samen met 4 andere bloggers wat het land te bieden heeft en vooral, dat het land na de onrust van een aantal maanden geleden, volkomen veilig is. Voor de toeristische industrie is het business as usual en als je je als toerist niet in gebieden begaf waar de aanhangers van de politieke partijen tegen elkaar ten strijde trokken, had je daar ook weinig van meegemaakt. Voor mij is deze reis een overwinning op mijzelf. Ik ben allergisch voor koriander en sinds een eerdere voedselvergiftiging eist mijn maag een VIP behandeling en protesteert ze bij de eerste en beste keer dat het niet goed genoeg is. Thais eten deed ik eigenlijk nooit, want pittig en koriander. Daarnaast ben ik een sucker als het gaat om hygiëne. Ik ga niet op reis zonder minstens 2 flessen desinfecterende handgel en een bijna complete apotheek, probeer openbare toiletten te mijden en call me a diva maar no way dat ik ’s nachts met een toiletrol naar een vage gedeelde badkamer ga. Alle vooroordelen en negatieve verhalen over Azië had ik in mijn hoofd nog groter gemaakt. Maar terugkijkend op eerdere reizen van dit jaar, is ‘out of my comfort zone’ steeds meer een terugkerend thema. Noors-Lapland, waar ik als uber-koukleum de tijd van mijn leven heb gehad, zelfs in een sami-kamp met stro-toilet zonder douche. Of de reis door Finland, die vooral in het teken stond van outdoor en voor mij een mini vakantie was. Heerlijk buiten zijn en een reis heel anders beleven omdat ik er niets mee ‘hoef’. De reis naar Jordanië heeft veel indruk gemaakt. Wat een prachtig land en misschien wel juist nu aan te raden, door haar neutraliteit en vreedzaamheid. Daar lag ik in de woestijn in een bedoeinen kamp. Niet in de basic tent zonder badkamer, maar samen met Anna in een privé cabine met badkamertje. Er zijn ook grenzen aan het ‘out of your comfort zone’ stappen en als enige blonde vrouw ’s nachts tussen de Arabische mannen naar het toilet lopen was voor mij geen optie.
Kiezen uit comfort zones
Veiligheid staat voor mij voorop in de keuzes om uit mijn comfort zone te stappen. Daarnaast moet het voor mij een (persoonlijk) leermoment zijn en me daardoor iets opleveren. Op de momenten dat iets niet bekend is, merk ik dat ik het fijn vind om te reflecteren. Terug te denken aan eerdere ervaringen, vergelijkbare situaties of juist te analyseren waarom het zo’n ding voor me is. De afgelopen 5 jaar heb ik altijd als een prinses in alle luxe gereisd en dat vind ik nog steeds het allerfijnst. Dat geeft mij rust en de energie om op andere manieren te ontdekken wat ik wil weten van nieuwe plekken. Iets wat je niet kent kost onbewust ook altijd meer energie. Maar om het daardoor steeds maar uit de weg te gaan, voelt ook niet goed.
360 graden…
Nu mijn reis door Thailand er bijna op zit ben ik 180 graden van mening veranderd. Thailand is schoon, gastvrij, mooi, divers en mijn hemel wat zijn de mensen hier vriendelijk, zonder dat het nep is. Ze doen alles voor je! Inclusief per ongeluk 3 vergiftigingspogingen omdat je bij een koriander allergie niet alleen de blaadjes niet kunt eten, maar ook de zaadjes, wortelen en korianderolie uitgesloten zijn ;-). Stiekem ben ik verliefd geworden op de rijkheid van de mensen en de schoonheid van het land. De mentaliteit van de mensen is bevrijdend. Alles kan, maar het kan niet altijd op de manier die je had gedacht. Schema’s en afspraken worden gerust 3x omgegooid en daar doet niemand moeilijk over. Stress lijkt hier nauwelijks te bestaan. Bangkok is enorm, maar gaf mij niet het gevoel te verdrinken zoals ik dat wel met New York had. Je wordt op een prettige manier door de stad meegezogen.
De keuze om uit mijn comfort zone te stappen en dit land te ontdekken, is een hele goede geweest. Ik heb mijn eigen angst overwonnen en weer geleerd om vooroordelen meer naast mij neer te leggen. Je kunt niet afgaan op andermans ervaringen. Deze kennismaking met Azië is goed bevallen en smaakt naar meer. Ik overweeg om langere tijd in mijn eentje hier rond te gaan reizen. Dat is iets wat ik ook nog nooit heb gedaan en nadat ik vol bewondering mee las met de ervaringen van DailyLin, mijn zusje 7 weken in San Francisco een geweldige tijd heeft gehad en ook Anne als een nog betere versie van zichzelf terug kwam uit Bali na een maand solo aan de andere kant van de wereld, heb ik ineens een enorme bewijsdrang naar mijzelf toe. Hoe, wat, waar, wanneer, dat ga ik de komende tijd uitzoeken. Evenals wat ik er precies mee aan mijzelf wil bewijzen. Want ik blijf wel realistisch, 6 weken uit een backpack in een hostel leven dat ga ik niet volhouden. Een goede afwisseling lijkt mij prima vol te houden, ik ben en blijf natuurlijk een luxe poppetje.
De keuze om dit te gaan doen is voor mij alweer een stap uit mijn comfort zone en een leuke uitdaging om me meer in te verdiepen. Wat zijn dan de mogelijkheden? Hoe lang durf ik het aan? Om mijzelf een schop onder mijn kont te geven, ben ik me al in backpacks aan het verdiepen en in gedachten routes aan het maken, aan het vertellen dat ik dit van plan ben, zodat ik wat extra druk heb.
Je comfort zone verlaten is niet altijd even leuk of makkelijk, maar nooit voor niets. Thailand makes you smile!
