Het is een zomerse dag, samen met mijn twee nichtjes logeer ik bij opa en oma. Een van de uitjes die daarmee gepaard gaat is naar de bosvijver of het strandje om te zwemmen, met afsluitend een ijsje eten in Zwartsluis. Om daar te komen rijden we door de velden, waar volop wild te vinden is. Vogels, natuur en wild zijn een hobby van mijn opa, die hij tijdens deze autorit subtiel op ons over brengt. Inclusief verrekijker en vogelboek de weilanden af turen naar een fazant of ree. Zodra er iets te zien is fonkelen de ogen van opa en deelt hij zijn eigen gemaakte wikipedia pagina met weetjes en feiten over het desbetreffende beestje.
In Zuid-Afrika is mijn tweede safari een bush walk: met een gids te voet door de bush. Die eerste bush walk levert weinig ontmoetingen met groot wild op, maar des te meer bijzondere vogels. Onder het gezelschap bevinden zich vier echte vogelfanaten, die uit de verste verte al de veren van een bijzonder gevogelte opspeuren. Ik zet voor het eerst een verrekijker op om te turen naar een bijzonder gekleurd exemplaar. Het is een blauwe ijsvogel en hij is, zelfs voor mij als niet zo’n kenner, prachtig. Even vecht ik tegen mijn tranen. Het is een van de vogels die mijn opa graag in het echt had willen zien, want een favorietje dat zich niet liet vangen in volière. Ik herken meer vogels dan ik zelf gedacht had en na het zien van vier van de vijf uit ’the big five’, raak ik steeds enthousiaster over bijzondere kleinere creaties. En bij iedere keer dat ik de verrekijker in m’n handen heb, zeg ik in mijzelf: opa, deze spot ik voor jou.
De middag ervoor, bij aankomst in de bush, hield ik het al niet droog. Want wat had ik graag mijn foto’s laten zien aan hem.
Vandaag kom ik terug van een van de mooiste reizen die ik me kon wensen. Gedeeld met iemand die ik maar wat graag aan hem had voorgesteld. Vandaag is de dag van de achtste sterfdag van opa. Al acht jaar kijkt hij niet meer echt. Maar zie ik zijn blik in de kleine dingen. Ik herinner me een van die vele avonden in de auto, met een veel te grote verrekijker me afvragend wat er nou zo bijzonder was, en waarom het verschil tussen een konijn en een haas zo belangrijk. De waarde van die levensles, die ontdekte ik pas in de bush. En het gluren en turen, dat heb ik dus niet van een vreemde. Mijn ‘busheye’ bleek beter dan gedacht.
Dag opa, deze reis was voor jou.
