Als de dag van gisteren weet ik nog wanneer ik mijn leven verrijkte met Twitter. Ik weet nog welke tweeps ik als eerste volgen en wie mijn eerste volgers waren. Veel van hen heb ik al eens in het ‘echte’ leven ontmoet.
Gister kon ik weer iemand toevoegen. Een ex-plaatsgenoot uit Meppel die hele gave dingen doet en graag (mee)denkt over nieuwe kansen. Na bijna 2 jaar mij op Twitter observeren, durfde hij te bevestigen dat ik in het echt net zo overkom als online. Iets wat ik heel belangrijk vind.
Hij had mij als ‘case’ gebruikt om te laten zien hoe je iemand zo kan zien ontwikkelen, in mijn geval zelfs groeien, en grote veranderingen door zien maken. Een geweldig compliment.
Toen begon M. over hoe goed zichtbaar dit is in mijn Flickr foto-stream. Waar ik eerder veel foto’s van mijzelf plaatste, fotografeer ik nu liever mijn omgeving, details. Ik hoef geen foto’s van mezelf meer te zien voor bevestiging. Ik zie mijn geluk terug in de continue afwisseling van mijn omgeving, de mensen waarmee ik dat deel. Toevallig was bovenstaande mij opgevallen tijdens een momentje zelfreflectie, hoe cliché op Oudjaarsdag.
Ik heb een andere kijk op het leven, kijk met een andere blik op het leven. Anderen zullen een andere kijk op mij hebben. Maar hoe bijzonder is het als je tijdens een kwartier koffie doen, zo geobserveerd bent vanaf de zijlijn en bevestigd krijgt wat je zelf al zag.
Leuk je te ontmoeten en ik kijk uit naar een volgende koffie-date @HappyKamping!
