Sinds kleins af aan ben ik Frankrijk minded, Francofiel. Parijs, stad van de liefde was mijn droomplek en de stad waar ik wilde wonen en oud worden. Mijn huis hangt vol met Parijs, er hangt een eiffeltoren aan mijn armband, staat er eentje op mijn kladblok, meerdere op mijn telefoon en als ik de toren zie maakt mijn hart een sprongetje. Niet alleen de Eiffeltoren, ook de terrassen, de keurig geklede bediening, de huizen, de balkonnetjes, de louvre luiken, de geur spreken me aan. De mensen zijn vriendelijk, het eten altijd goed en de winkels… tja, daar zijn de etalages op zich al kunstwerken.
Afgelopen weekend was ik voor het eerst in Barcelona. Veel over gehoord en van gezien, de Gaudi plekken uitgebreid besproken tijdens kunstgeschiedenis, de Ramblas die toeristen wordt aangeraden terwijl de straatjes erachter veel leuker zijn etc. Mijn eerste kennismaking met Barcelona was een aangename. Niet alleen qua temperatuur, ook qua gevoel. Ik voelde me er thuis, welkom en had het idee dat ik na 1 dag de stad al een beetje ‘eigen’ had gemaakt. Dat moet ook wel, want vanaf augustus zal ik er maandelijks een week gaan werken.
Het is misschien wat snel en voorbarig, maar Barcelona komt wel erg dicht bij Parijs in de buurt. Met stip op nummer 2. Gelukkig staat er weer een tripje Parijs op het programma om goed te kunnen vergelijken. Maar Barna mag er zeker wezen!
