Travel

Bewust

De afgelopen tijd lijkt het alsof ik veel bewuster ben geworden. Van mijzelf vooral, van de sterfelijkheid, mijn leefomgeving, gewoontes en behoeften. Helaas ben ik er nog niet bewuster op gaan eten, wat handig zou zijn met de decembermaand in aantocht, maar dat terzijde.

Soms voelt het alsof ik mezelf de afgelopen tijd ‘herontdek’ en me de jaren er voor wat heb verwaarloosd. Ik weet ook hoe dat komt. Omdat ik niet wist wat ik wilde. Omdat ik maar wat deed, omdat het moest. Er wordt van je verwacht dat je in een keer de juiste studie kiest, al weet wat je daarmee wilt en je daar zodanig mee bezighoudt dat je CV nauw aansluit bij je opleiding en je zo aan de bak kan. Maar de opleiding die ik wilde doen, lukte niet, de opleiding die ik koos was meer een ‘ik moet toch wat’. Uiteindelijk, nu ik aan het werk ben, geen slechte keus maar het voelde toen ik er mee bezig was niet goed. Dus stortte ik me maar op andere dingen. Randactiviteiten die ook zeer zinvol zijn geweest, maar niet altijd studiegerelateerd.

Inmiddels weet ik het juiste woord voor de afgelopen jaren waarin ik zo met mezelf aan het ruziën was over wat ik wilde: ik voelde me ontheemd in de wereld van de mogelijkheden. Ik zag de kansen niet, staarde me blind op het eerst moeten bepalen wat ik wilde. Maar hoe kom je daar achter als je niets probeert? Juist, niet! Soms heb je ergens diep verstopt wensen die steeds weer terug komen. ‘Eigenlijk wil ik nog heel graag …. leren’. ‘Als ik later groot ben, wil ik … kunnen’. Dingen die je steeds verder vooruit schuift omdat je denkt dat de tijd er niet rijp voor is of omdat je eerst wilt afmaken wat moet. Maar van uitstel komt afstel en zo laat je kansen aan je neus voorbij gaan die je pas later herkent als kansen.

Het mag dan een soort noodgreep zijn geweest waarom ik nu doe wat ik doe, ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Wat een rust in mijn hoofd, nu ik niet meer uit hoef te zoeken wat ik wil, maar doe wat ik wil. Gisteravond voerde ik een lang gesprek met vriendinnetje S. over haar lang gekoesterde wens die steeds weer boven komt. Ook zij durft de stap te zetten en gaat een poging wagen. Lukt het niet? Jammer, je hebt het in ieder geval geprobeerd en eindelijk toe gegeven aan dat stemmetje in je hoofd. Want volgens mij zittend die stemmetjes er niet voor niets, maar om je te stimuleren. Om er wat mee te doen. Op je bek gaan bestaat niet, want later zul je pas merken wat het je heeft geleerd en daardoor heeft opgeleverd.

Wordt eens bewust van dat stemmetje en luister er eens naar. Het roept niet voor niets. En ik gun iedereen die rust in je hoofd, de kick van het luisteren en merken dat het werkt, dat gelukzalige gevoel wat je daardoor ervaart. Ik gun het iedereen om van zijn hobby zijn werk te maken. Kies bewust. Niet omdat het moet.