Travel

Cijferdruk: alles voor de hartjes, maar wat is nog echt mij?

cijferdruk

Regelmatig heb ik er last van: cijferdruk. Druk om maar hogere cijfers te halen. Je zou denken dat je zodra je de schoolbanken verlaat je nooit meer druk hoeft te maken om een prestatie waar een cijfer voor wordt gegeven. Niets is in deze tijden minder waar.

Teleurstelling als een Instagram-foto slechts 80 likes krijgt, boos op een algoritme omdat ik al 1,5 maand tegen de 7000 Instagram-volgers aan zit maar er dan ineens weer 20 verdwenen zijn. Verwondering als persoon A wel is uitgenodigd voor dat ene event of dat persreisje wat toch eigenlijk veel beter bij YourAmbassadrice zou passen? Verbazing als ik voor een hotelovernachting in Amsterdam niet genoeg bezoekers heb maar er vervolgens de dag erna een uitnodiging in m’n mailbox zit om even in te vliegen voor een lancering buiten Europa. Frustratie dat niemand ziet dat er dagelijks 100 mailtjes in mijn inbox belanden van lezers met vragen. Maar bovenal: onbegrip. Hoe kunnen we ons zo laten leiden door cijfers? Dat de tijd ons continue op de hielen zit is al druk genoeg zou je denken?

Alles voor de perfecte foto, een geënsceneerde Instagram-feed, foto’s maken op bepaalde populaire plekken of met populaire mede-bloggers omdat je weet dat het ‘scoort’. Toch maar een privé-kiekje, want je wilt toch die ene samenwerking wel graag binnenhalen. Er wordt gesaboteerd, flink geadverteerd en dus ook geacteerd op social media, in vlogs, op Instagram. Groepjes die op elkaars foto’s reageren, bepaalde afgesproken hashtags. Om maar al die hoge cijfers te halen. Om maar geliked te worden. Een wereld die eigenlijk veel erger is dan de middelbare school van vroeger. Steeds vaker vraag ik me af: voor wat? Waarom laat ik me hierdoor opjagen? Ik wil niet anders doen of moeten zijn om waardering te krijgen. Ik geloof juist in authenticiteit, een eigen identiteit. Je onderscheiden op Instagram is bijna net zo moeilijk als ‘scoren’. Toch blijf ik hoop houden. Dat echtheid overwint. De cijferdruk probeer ik naast me neer te leggen, mét mijn telefoon, om in real life zoveel mogelijk te genieten van de dingen die ik wél mag doen. Waar de cijfers goed genoeg voor zijn.

Bovendien, wat zeggen al die cijfers nou over kwaliteit? Inhoud? Iemands gevoel? De staat waarin iemand verkeert? Er staan genoeg handleidingen online om binnen no time een succesvol Instagram account uit de grond te stampen. Iets wat genoeg jonge meiden aanpakken om zo voor zichzelf te beginnen, want influencer worden wil iedereen. Acht jaar geleden deden cijfers er ook toe; opboksen tegen print, bewijzen dat je ook op het internet verhalen en ervaringen professioneel kon delen. Maar of je dat schreef terwijl je de hele dag in pyama zat deed er toen nog niet toe.

Was er maar een eindexamen waar je naartoe kon werken, met een gemiddeld cijfer dat je moest halen om een nieuwe stap te mogen maken. Nu spelen we een never ending wedstrijd waarin winnaars nauwelijks meer worden beoordeeld op hun talent maar op commercieel inzicht. Zonder adverteren, dagen hartjes, comments en likes uitdelen ben je niemand voor de algoritmes. We laten ons leven bepalen door netwerken die geld willen verdienen in plaats van creativiteit en uniciteit te stimuleren. Ooit begon ik met deze site, met Twitter en alle daaropvolgende kanalen voor mijzelf, als creatieve uitlaatklep. De kick als men waardeert wat je doet is geweldig, maar streeft nu soms haar doel voorbij. Wat ik er deel, is vanaf nu weer aan mij.

Sabine de Witte