Soms is ‘ie er zo ineens. Uit het niets. Aangekondigd door een droge mond, draaiende maag en bonkend hoofd. En deze man laat zich niet zo makkelijk afschepen als andere exemplaren. Vasthoudend, volhardend en als je denkt dat je er van af bent duikt hij zo ineens weer op.
Met veel water, groene thee, roze pillen en een vette hap geeft hij zich na een dag gewonnen. Hij geeft je flink op je flikker en straft je goed voor het teveel aan giftige drankjes. Eerst flink aan het werk om de boel op te schonen en jezelf te zuiveren. En als deze man aanwezig is, zweer je hem dat het nu echt afgelopen is. Dat je geen druppel meer zal drinken. Maar dezelfde avond nog kom je weer in de verleiding. Een glaasje bij het eten, een biertje om het af te leren of een shotje tussen de dansjes door.
Gelukkig komt de man met de hamer me niet te vaak opzoeken. Maar wel na een gure zondagmiddag, wanneer we warmte bij elkaar op zoeken, het gezellig maken met kaarsjes, dekentjes, lekkere hapjes en heerlijke glaasjes in een kindvriendelijk restaurant in Doetinchem. En voor je het weet zit er een fles in.
Hij overvalt me iedere keer weer. Ik ben zwak, als het om lekker eten en drinken gaat zeg ik geen nee. Ik verwen mijn smaakpapillen maar al te graag en stiekem vind ik het heerlijk om op zondagmiddag lekker rozig te worden bij goede gesprekken, met gloeiende wangen en tintelende handen m’n bed in te stappen en tevreden in slaap te vallen.
Jammer van de dag er na. Als de man met de hamer duidelijk aanwezig is, als je to do lijst twee pagina’s groot is en zelfs frisse lucht niet genoeg om je beter te laten voelen. De man met de hamer. Grote mensen straf. Sta ik toch liever als klein kind zielig in de hoek. Lieve man met de hamer; ik zal het nooit meer doen. Genade. Point made. Stop met bonken, alstublieft!
