Zo af en toe slaat de opruimwoede toe, moet er puin geruimd worden. Ruimte maken voor nieuwe frisse troepjes en herinneringen. Als deze woede dan uitbreekt, moet het rigoureus. Tijdens het tuinruimen hebben vooral de olijfboompjes het stevig te verduren gehad; er zit na een goede snoeibeurt geen blad meer aan.
Nog een middagje groene aanslag wegspuiten en de winter is niet meer in de tuin te bekennen. Vervolgens verdween het zonnetje en was de kledingopslag aan de beurt, 5 zakken kleding voor het Leger later is het weer een overzichtelijke garderobekast.
Dat puinruimen ruimt ook in je hoofd zo lekker op. Veel kleding die ik heb weggedaan, lag al jaren ongedragen in de kast om de herinnering. Tja, als ik zo door ga heb ik binnen de kortste keren een heel museum! Hoogste tijd om afscheid te nemen, de herinnering blijft wel. Toch word ik altijd een beetje weemoedig, van van alles wat ik tijdens het opruimen tegen kom. Kan ik helemaal van mijn apropos raken door een briefje of kaartje wat ik dan ineens terug lees. Wat mijn tempo dan weer niet ten goede komt, met als gevolg dat ik vanmiddag nog de laatste restjes kan doen. Eigen schuld dikke bult, moet ik maar niet zo emo-aanstellerig doen.
Toen ik vanuit mijn studentenkamertje vertrok, wilde ik het liefst alles alleen inpakken. Bij alles wat door mijn handen ging even terug naar dat ene speciale moment. Als dat zo was gegaan was ik nu volgens mij nog bezig met inpakken. Ik ben beter in verzamelen dan opruimen. Afstand doen zonder spijt te krijgen lukt me zelden. Gelukkig geeft het puinruimen wel een dusdanig voldaan gevoel, dat ik het ‘hier krijg ik later spijt van-onderbuikgevoel’ ongehoord laat.
Opgeruimd staat netjes, niet alleen voor het oog, ook voor de bovenkamer die soms een beetje overstroomde door zoveel chaos en herinneringen.
Simone
11/04/2010 at 20:58Heerlijk, de kop leeg maken! Het jaar begint pas echt met het voorjaar. Ik heb ook flink huis gehouden en mijn banden met Marktplaats weer aangetrokken ;-). Moet het ook van die momenten hebben want kan zo weemoedig worden soms, net als jij. Emotionele binding. Maar oude plaatjes en schrijfsels terug vinden hoort er wel bij vind ik, het slowt een beetje down, maar is toch ook erg goed voor het gevoel in de kop :).
Mooi verwoord weer!
De Puinruimer
14/04/2013 at 00:33Hallo Sabine, na het googlen van mijn bedrijfsnaam kwam ik jouw stukje tegen, erg leuk om dat zo te lezen, is erg herkenbaar allemaal, ikzelf ben ook zo, maar veel mensen kunnen dus vaak geen afscheid nemen van spullen en sparen zoveel op dat er geen doorkomen meer aan is, na mijn opleidingen horecamanagent en sociaal juridische dienstverlening wilde ik het roer omgooien, maar toch dienstbaar blijven voor anderen. Ik wilde een dienstverlening aanbieden van iets waar veel mensen een hekel aan hebben en dat is natuurlijk opruimen, afbreken, etc. Op 6 juni 2006 ben ik gestart met mijn zaak, genaamd De Puinruimer, ik werd veel uitgelachen in het begin door mensen om mij heen, maar al snel begon iedereen in te zien dat datgene wat ik gestart was een gat in de markt bleek te zijn. Nu bijna 7 jaar later en vele tevreden klanten verder, mag ik best wel zeggen dat ik bij menige medemens weer rust in hun hoofd heb laten terugkeren. Ikzelf kan met veel enthousiasme beginnen met het opruimen van wat dan ook, dit draag ik dan
ook over naar mijn klanten, en het belangrijkste van alles is dat ook hun beurs niet teveel aangetast wordt waardoor dat gevoel ook na de factuur nog blijft hangen tot in de lengte der dagen. En ook mijn slogan is ‘Opgeruimd staat netjes’
MvG
Patrick Smeets, De Puinruimer
Stein (lb)