Twenty eighteen. Kalenders liegen niet, al had ik het ook geloofd als de agenda nu medio 2017 zou laten zien. Is het omdat we tegenwoordig zo connected zijn, of komt het gewoon door ‘ouder worden’ dat de tijd zo voorbij vliegt? Het doet er ook niet toe, 2018 is begonnen, de goede voornemens gestart of alweer vergeten, plannen half begonnen.
Terugblikken op 2017
2017 was voor mij persoonlijk een goed jaar. Mijn droom om voor Monocle te schrijven kwam uit, ik maakte weer 20 bijzondere trips, de liefde is er nog steeds, ging meer letten op duurzaam, bewuster leven en leerde bijzondere dingen over mijzelf. Hoogtepunten selecteren lijkt onmogelijk, het zijn er ZOVEEL. Het jaar beginnen in Berlijn, een droomreis door India maken, Parijs, Londen, Sint-Petersburg, Portland. Maar ook een weekeind op camping De Lieveling, gewoon in Nederland. Het jaar sloot ik deze keer niet reizend af, maar in en met mijn thuisbasis. Even wennen wel, want werk is toch verleidelijk dichterbij dan anders. Zit je toch weer snel te Netflixen met je laptop op schoot… Vakantie van je werk nemen, dat blijft toch een kunst!
Ook voor Your Ambassadrice was 2017 een goed en mooi jaar. Met sidekick Manon, die het afgelopen jaar liet zien dat er prima andere ambassadrices bij kunnen zijn, werden er prachtige reizen gemaakt, events bezocht en nog meer bezoekers wisten de weg naar de site te vinden. Het blijft voor mij een eeuwige struggle om hier een verdienmodel aan te hangen waar ik 100% achter sta, maar de balans om het met anderen te doen en niet fulltime, maakt dat ik me daar minder mee bezighoud. Manon gaat in het nieuwe jaar iets voor zichzelf beginnen, een hele logische stap als je het mij vraagt. Ze neemt fotograaf Rik, die maandelijks zijn fotokennis deelde, in haar kielzog mee. Een succesvol duo, dat is het afgelopen jaar al vaker gebleken.
Vooruitblik op 2018
Nee, de toekomst laat zich niet voorspellen. Maar sommige dingen kun je, onder de juiste randvoorwaarden, wel afdwingen. Dat merkte ik toen mijn Monocle droom werkelijkheid werd: doordat ik de afgelopen jaren vaak genoeg had laten vallen dat dat mijn droom was en via allerlei zijpaden hier onbewust mee bezig was, kwamen op het juiste moment alle facetten samen.
Een nieuwe droom zo concreet als Monocle was, heb ik op dit moment niet. Ik zou graag impact willen maken op de wereld, onder andere door meer te delen over (online) privacy en het belang daarvan. Daarom ben ik bezig met Project Opaque en de klus die ik in Berlijn doe, sluit daar perfect bij aan. Dingen die niet altijd even zichtbaar zijn als de dingen die ik voorheen deed, maar uiteindelijk wel hun plekje, ook hier, gaan vinden. Privacy speelt een belangrijke rol in mijn leven en is af en toe een enorme uitdaging. Want hoe kun je iets persoonlijk houden zonder teveel weg te geven? Soms is voor mij het gemak groter dan het gevaar, hoe ga ik daarmee om? Dat is een balans waar ik nog steeds naar zoek. Die me soms door mijn privé-omgeving makkelijker gemaakt wordt: mensen die duidelijk te kennen geven dat ze niet (herkenbaar) in beeld willen, of het niet waarderen als ik in hun gezelschap dingen online deel. Of gewoon mijn telefoon tijdelijk ‘innemen’ zodat ik de online verleidingen beter kan weerstaan. Instagram Stories is een gulden middenweg, maar ook daar moet ik mezelf goed bij voelen en de juiste mix van gelegenheid en gezelschap bij vinden. Een aflevering Black Mirror lijkt de komende jaren steeds eerder werkelijkheid dan fantasie te worden en dat maakt me angstig. Is een like of een tweet me dat echt waard? Moet een mening of moment van ’toen’ me eeuwig online kunnen achtervolgen? Of sterker nog; een op het web geuitte mening externe platformen geld opleveren? Het feit dat YouTube liever geld verdiend dan nadenkt over de impact van een zwangerschapstest reclame bij vrouwen in mijn leeftijdsgroep, beangstigt en frustreert me nog veel meer. Ok ok, genoeg zwartgallige gedachten en verontrustende scenario’s, daarvoor kijk je wel Netflix.
In 2018 gaat er het een en ander veranderen, voor mij persoonlijk, maar ook voor Your Ambassadrice. Dat is de reden dat er meerdere contributors aan de slag gaan. Zo kunnen zij reizen, heb ik de tijd om de enorme bak met reisverhalen die er nog liggen uit te werken en komt het uiteindelijk neer op wat ik het liefst doe: mooie (reis)verhalen delen. Dit is het 10e jaar Your Ambassadrice en ik heb al zoveel te gekke dingen mogen doen en reizen mogen maken. Dat anderen dat kunnen doen, namens mij en wat ik heb opgebouwd, dat is toch wel heel bijzonder. Als dat de impact is die ik de afgelopen tien jaar op het internet heb mogen maken, dan stemt mij dat ontzettend blij.
Wat niet wegneemt dat ik geen mooie reizen meer ga maken, zeker niet. De details van mijn volgende grote reis kan ik binnenkort hier delen en ik kan al wel verklappen dat het voelt als een kers op de taart.
Niet alleen een klus waarvoor ik maandelijks in Berlijn zit zorgt dat ik minder vaak de hort op kan. Vorig jaar heb ik al meerdere malen laten doorschemeren dat ik qua werk graag wat meer vastigheid zou willen. Op de valreep van 2017 zijn er heel veel dingen samen gekomen, wat resulteert in een hele toffe job bij iAmsterdam, waar ik volgende week begin. Met 18 tot 24 uur werk per week voor zo’n organisatie ben ik gedwongen tot meer structuur en vooruit plannen. Iets wat me jarenlang heeft beangstigd, maar nu geeft het idee alleen al me rust. Ja, ik word écht oud.
Bovendien reis ik tegenwoordig anders. Bewuster. Ik wil dat een reis iets in mij los maakt, en dat ik iets terug kan geven. Soms is een verhaal delen al voldoende. Of een connectie uitwisselen. Soms vraagt een reis om meer, maar heb ik er simpelweg geen tijd voor. De impact van reizen op mij is de afgelopen jaren enorm geweest. Ik heb veel over mijzelf geleerd, leuke en minder leuke kanten. Ik ben me bewust van het gemis op vele momenten (voor het gemak vergeet iedereen even dat ik ook niet altijd al die geweldige momenten kan delen met de personen met wie ik dat juist het liefst zou doen, dat even terzijde). Dolgraag zou ik dat eens omdraaien, en de impact van reizen doorgeven op een andere manier. Hoe, dat weet ik (nog) niet. Want mijn persoonlijke verhaal is in mijn optiek nog steeds niet boek- of podiumwaardig. Als ‘privacy preacher’ rondreizen klinkt heel aanlokkelijk, maar ook romantischer dan de werkelijkheid. Startups helpen blijft iets wat ik niet helemaal los kan laten hoewel ik er ook niet genoeg inkomen uit weet te halen. Mijn beetje vastigheid loslaten voor een remote leven, dat zou me nog onrustiger maken. Het hoe weet ik niet precies, wel heb ik er alle vertrouwen in dat dat vanzelf vorm krijgt. Dat is misschien wel de beste les ooit geleerd uit reizen: misschien loop je niet meteen het juiste, meest efficiënte pad. Als je onderweg maar tegen iedereen zegt welke richting je op wilt, komt het lot je vanzelf tegemoet.
Veranderingen en toch blijft de basis hetzelfde
Veranderingen, maar de basis blijft hetzelfde. De nieuwsgierigheid. De drang om te delen, te schrijven. De liefde voor het onbekende. Waar mijn agenda straks meer structuur heeft dan ooit tevoren, hoop ik dat je met net zoveel plezier onze avonturen hier blijft volgen. Zowel de mijne als die van het geweldige team aan contributors. Wellicht niet in kilometers, maar ook dichterbij huis is nog avontuur genoeg.
Proost, op een gezond en reislustig nieuw jaar!
Fotocredits: Nienke Zet
- Uber lanceert Uber Safari - 30/09/2024
- Zo mooi woont Camille Razat (Emily in Paris) - 29/09/2024
- Uber update: boat cruisen door Parijs en Flying Blue miles sparen - 16/07/2024
