editorial

Editorial: Grenze(n)loos

editorial: grenze(n)loos volgens Sabine & Manon

Een beter moment om stil te staan bij politiek en grenzeloosheid een keer niet volledig op reizen te betrekken dan mei is er niet. Met Dodenherdenking en Bevrijdingsdag kun je niet anders dan nadenken over samenleving, afkomst, maatschappelijke verantwoordelijkheid etc. Het is precies goed gepland ook: we blijven nog een beetje in het saamhorige gezellige sfeertje Koningsdag en ons enorm bewust van de steeds grotere dreigingen om ons heen. Moeten grenzen dicht? Sluiten we vluchtelingen buiten? Hoe kijken wij hier nou tegen aan?

Door de ogen van Sabine: onbegrensde mogelijkheden

Acht jaar reizen, grenzen opzoeken en over gaan, dat is en blijft bijzonder. We schreven eerder al eens over hoe onze vrijheid en veiligheid op reis wordt aangetast. Opgroeiend in een klein dorp heb ik ergens altijd geweten dat er een ‘whole new world out there’ was die ik wilde ontdekken. Destijds voelde het alsof ik door mijn woonplaats werd tegengehouden in mijn ontwikkeling. Maar mijn ouders gaven me wel de kans om te studeren, mijn ticket naar de wereld van onbegrensde mogelijkheden. Ineens zag ik dat er meer was dan het dorpse leven, dat de verdeling arm en rijk en vooral hoe goed wij het hadden, niet standaard is. Hoe meer ik van de wereld ging ontdekken, hoe meer ik werd geconfronteerd met mijn eigen rijkdom: vrijheid.
De huidige politieke situaties, de dreigingen, de onrust, het maakt me niet per se bang maar alert. Om die reden ben ik geïnteresseerd in de ontwikkelingen rondom bitcoin en blockchain. Het huidige systeem waar in we leven, de economische verdeling, het politieke spelletje, heeft zich al vaker in de geschiedenis bewezen als alles behalve ideaal. De overheid probeert met meer controle op burgers te voorkomen dat slechteriken hun plannen kunnen uitvoeren, maar dat betekent beperkingen. Ik heb daar moeite mee. Net als grenzen dicht houden omdat wij die het goed hebben slecht zijn in delen, maar erg goed in vooroordelen. Gisteravond tijdens de herdenking spookte continue de gedachte ‘Laat er niets gebeuren op de Dam’ door mijn hoofd en niet alleen het mijne bleek. Mensen die niet naar massale bijeenkomsten meer durven gaan, de getinte buurman niet meer durven vragen of hij zijn vuilniszak alleen op de aangewezen dag aan de straat wil zetten, reisjes en stedentrips maken met angst in het achterhoofd. Alle grenzen die de afgelopen jaren zijn vervaagd, zijn wellicht nog niet fysiek terug, in onze hoofden zijn ze er des te meer. En dat doet pijn. Laten we de komende tijd ons allemaal inzetten om de angst niet te laten regeren, net zoals we dat tijdens de verkiezingen kennelijk konden. Niet dat de uitkomst daarvan helemaal geweldig is, maar het echte kwaad hebben we de rug toegekeerd. Sta open voor medemensen, help, wees positief en sociaal. Laten we samen zorgen dat dat gevoel van angst ongegrond en onterecht is. Eisen dat we grenze(n)loos met elkaar kunnen verder gaan. Iedereen het licht in de ogen gunnen, ook of juist als het niet is zoals jij kent of wilt.

Grenzeloos door de ogen van Manon

“De wereld staat in brand en we staan aan de zijlijn te kijken”. Ik hoorde het laatst na weer een aanslag iemand op CNN zeggen en ook al is het een veel gebruikte term, voor het eerst dacht ik heel even: “heel misschien is dat ook ook wel zo”. We lijken allemaal bang, bang voor het onbekende of voor die ene onbekende. We hebben in America een president zitten die er op zijn zachts gezegd nogal extreme ideeën op nahoudt en zonder dat ik al te politiek wil worden, het is wél beangstigend dat er iemand is die in een kleine 48 uur tijd grenzen dicht kan gooien voor een heel land. Een land waar hele normale mensen wonen die zomaar, pardoes, niet meer welkom zijn. En nou is de USA een hele oceaan bij ons vandaan, maar ook in Nederland lijkt dat de tendens te worden. Niet alleen extreme(re) partijen en hun “leiders” als Geert Wilders roepen zware zaken, ook onze minister president adverteerde maar liefst pagina groot dat als het je hier niet bevalt je “dan maar gewoon op moest rotten”. Ik vind het gek en eng. Sabine en ik zijn bevoorrecht dat we veel mogen reizen en zeker Sabine heeft bijzondere landen bezocht die op zijn minst als risico land te boek stonden en toch hebben we ons nooit echt onveilig gevoeld door de aanwezigheid van deze zogenaamde risicogroepen. Ik wil me niet onveilig voelen, ik wil niet nadenken of ik wel of niet naar een groot evenement kan gaan. Ik wil de vrijheid waarin ik ben opgegroeid blijven ervaren en doorgeven. Daar zou Bevrijdingsdag over moeten gaan.

Vier de vrijheid zonder angst.

In60Seconds, een Amsterdams animatiebedrijf maakte dit filmpje over vrijheid. En daar kunnen wij ons dan ook heel erg in vinden!

Vrijheid is zo gek nog niet from in60seconds on Vimeo.

Sabine de Witte