Travel

Editorial: Safe travels

safe travels

2016 Was het jaar waarin de wereld regelmatig opgeschrikt werd door politiek opmerkelijke keuzes en spelletjes, bizarre nieuwsbeelden en schokkende, terroristische aanslagen. Afgelopen week was het een onschuldige kerstmarkt in Berlijn. Ze allemaal opnoemen lijkt overbodig, al die zwarte dagen staan bij iedereen nog in het geheugen gegrift. Als frequent reizigers en schrijvers, willen Manon en ik daar graag ons zegje over kwijt.

Sabine’s bagage

Hoe vaak iemand dat tegen mij zegt, of ik tegen een ander die op reis gaat. ‘Safe travels’, het floept er soms uit alsof het geen enkele waarde heeft. Toch heeft het voor mij heel veel waarde. Laat ik voorop stellen dat ik me zelden onveilig voel op reis. Inwendig maak ik altijd het grapje dat ik in Nederland al zo vaak (domme) pech heb, dat me dat in het buitenland blijft bespaard. Snap je meteen waarom ik zo graag en zoveel reis 😉 Toch weet je nooit wat er kan gebeuren. Ik ben opgevoed met de regel nooit het huis uitgaan met ruzie en zonder elkaar een zoen te geven. Want ieder afscheid kan zomaar je laatste zijn, dat heet leven. Die regel gaat nog meer op als je echt op reis gaat. Of het nou kort of lang, ver of dichtbij is, het afgelopen jaar heeft nogmaals laten zien dat je overal kwetsbaar bent.

Voelbare naweeën

In 2014 ging ik een paar dagen na de Hebdo aanslagen naar Parijs. Iedereen verklaarde me voor gek. Ik vond het eng, maar voelde me ook verplicht naar de stad en mijn vrienden daar toe. Voor mij is de relatie met reizen net als een gewone relatie. Je bent er ook voor elkaar als het even niet zo leuk is. De sfeer was anders, gespannen, gek. Onder het appartement waar ik verbleef stond een ‘legertje’ bewapende mannen. Dat gaf me best een veilig gevoel. In juli vertrok ik met de trein naar Londen, vlak na de aanslagen in Brussel. Op het station stond werkelijk een leger, met vrachtwagens en zelfs een tank buiten. Dat gaf me juist een heel onveilig gevoel. Alsof het al oorlog was. Noem me naïef, want dat was natuurlijk ook zo. In het verleden heb ik (pers)reizen naar Tunesië en Egypte afgeslagen, in Jordanië werd een gebied in het zuiden gemeden vanwege onrust. Maar in Iran voelde ik me veiliger dan waar dan ook.

Zonder toerisme gaat er nog meer stuk

Uit Parijs kreeg ik het afgelopen jaar veel berichtjes en verzoeken of ik langs wilde komen. En voor het eerst in jaren, ben ik een heel jaar lang niet in Parijs geweest. Ja dat voelt slecht, zeker nu. Ik ben niet niet naar Parijs gegaan omdat het onveilig zou zijn. Het kwam er om heel veel verschillende redenen gewoon niet van. Met Kerst vertrek ik naar Hamburg voor CCC en ga ik daarna door naar Berlijn. Toen de eerste berichten over Berlijn naar buiten kwamen en al mijn bekenden er veilig bleken, is er geen seconde door mijn hoofd gegaan om te annuleren. Noem het oppervlakkig, maar een stad als Berlijn draait voor een groot deel op toerisme. Dat voor een heel groot deel rond kerst komt, voor de kerstmarkten en oud en nieuw. Niet gaan, geeft de daders nog meer macht en winst. Niet gaan is voor mij geen optie. Misschien dat de eerste stappen op de kerstmarkt daar nog wat vertwijfelend gaan, het midden mijdend en scannend naar eventueel vluchtroutes. Dat laatste doe ik altijd sinds ik bij de laatste Love Parade was. Dat was zo’n moment waar ik op het juiste moment op de juiste plek was, maar een half uur later had alles anders kunnen zijn. Massa’s vind ik sindsdien lastig. Inmiddels durf ik bij concerten en feestjes weer vooraan te staan, maar liever niet in het midden. Zeker omdat ik klein van stuk ben en daardoor weinig zie en geen controle heb als de massa beweegt, behalve meegaan. Oud en nieuw in Berlijn zal vast ook even anders zijn. Anders is niet per definitie slecht of minder.

Maatregelen en gezond verstand

Toen ik gister las dat er een kinderkerstfeest in Meppel (de stad waarbij ik ben opgegroeid) was afgelast, brak mijn hart. Want je kunt niets doen tegen mensen met een bizarre kronkel. We weten niet het volledige verhaal van de dader. Maar als je echt kwaad wilt, dan lukt dat. Met iets essentieels als een vrachtwagen. We kunnen niet al die mensen die vinden dat ze onrecht is aangedaan, preventief vast zetten, laat staan opsporen. We kunnen niet alles opgeven, wat in gevaar gebracht wordt. Want dan stopt het leven.
Heb je reisplannen naar Berlijn? Ga. Zorg dat je de website van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in de gaten houdt, want zij weten over het algemeen het beste advies bij iedere situatie te geven. Ga je naar andere risicogebieden? Gebruik je gezonde verstand. Zoek gevaar niet op. Een land als Egypte is groot en het is niet overal onveilig.

Waar je ook heen gaat, ver weg of dicht bij. Ga nooit weg zonder fijn afscheid. Want een misstap is zo gemaakt. Een ongeluk zit in een klein hoekje. En de kans op een aanslag is nog steeds procentueel kleiner dan dat je onder een bus loopt. Safe travels en veel reislust gewenst. En hele fijne, liefdevolle feestdagen!

Editors note Manon

Afgelopen zondag vloog ik terug uit Praag. Uitgenodigd om daar de kerstsfeer te proeven en de kerstmarkten te bezoeken. Het was in alle opzichten een heerlijk weekend! Lopende uit de slurf van het vliegtuig zet ik mijn telefoon weer aan meteen ploppen er 12 whats app berichten op. Allemaal met dezelfde strekking: “wil je alsjeblieft niet naar Jordanië gaan!” Ik weet voor 5 sec niet wat er wordt bedoeld, maar eigenlijk direct daarna weet ik al genoeg: er is vast een aanslag geweest. Even surfen naar nu.nl bevestigd mijn vermoeden, in een toeristische plaats in Jordanië is een schietpartij in een kerk geweest. Er zijn meerdere doden waaronder toeristen. Nou was het de bedoeling dat ik aankomende week de feestdagen zou ontduiken en naar Aqaba, Jordanie zou vliegen voor een hele fijne persreis, maar al bij de bagageband op Schiphol voel ik dat deze trip vast niet door gaat. Maandagochtend wordt mijn vermoeden bevestigd, de reis is inderdaad uitgesteld tot nader orde.

Terrorisme

Het woord terrorisme valt. Dit is voor het eerst dat ik persoonlijk benadeeld word, maar eigenlijk mag ik niet helemaal klagen. Ik ga later wel en het komt wel weer goed. Verder was ik ver van Parijs, Zaventum, Brussel, Nice, Istanbul, Madrid, London, Tunesië, Egypte of New York of waar terrorisme al eerder toesloeg. Maar dan maandagavond. Wederom een telefoon met veel berichtjes; “AANSLAG IN BERLIJN, I’m SAFE” stuurt een vriendin. Een vrachtwagen heeft een kerstmarkt geramd. Op tv spreken de beelden voor zich. Ineens herinner ik me dat ik exact een jaar geleden op deze zelfde kerstmarkt liep. Gluhwein, pretzel, corney muziek, het was te gek. Daar is nu een slechts een ravage van kerstspullen van over. De brok in mijn keel is even niet weg te slikken, dit is zo zinloos. Ik bel Sabine en we hebben het over Your Ambassadrice en over reizen en ons gevoel en nog zoveel meer. Wat moet ik met mijn nog te schrijven artikel over kerst in Praag? Dat artikel waarin ik als haakje wilde gebruiken dat Praag een perfect alternatief biedt voor Berlijnse kerstmarkten en wat al niet meer. Kan de prullenbak in. Wat gaan we doen met al onze geplande ‘gezellige’ kerstartikelen? Schrijven we nog over cadeaus? We weten het even niet. Misschien maar heel even niks. Sabine gaat volgende week alweer richting Berlijn, want waarom ook niet? Een stad heeft er alleen maar meer last van als we massaal weg blijven, maar de echte sfeer is misschien ver te zoeken.

En door

Tuurlijk gaan we gewoon door, ik ga gewoon kerst vieren, we gaan in 2017 gewoon weer op reis. Hopelijk zonder angst, zonder terughoudendheid. Sabine en ik gaan hoe dan ook dit jaar naar “ons” Parijs. Juist nu! Juist na alle ellende verdient deze plek het om bezocht en bemind te worden. En ik ga het naar mijn zin hebben en we gaan er het leven vieren en proosten met champagne bij Hotel Costes en trots over straat lopen. Net zoals iedereen dat overal in de wereld zou moeten kunnen doen. Dat dit niet altijd een zekerheid is weet iedereen inmiddels wel.

Vrolijk kerstfeest alvast.

x Manon & Sabine

Sabine de Witte