Een leven lang zonde

Het is iets persoonlijks, en absoluut niet mijn bedoeling om mensen te beledigen. Tattoo’s en piercings. Ik hou er niet van, hoewel het bij sommigen heel mooi staat en echt bij ze past. Vooral subtiele tattoo’s kan ik dan nog wel waarderen. De tattoo van de Hazes-kids, mét as van hun vader er in verwerkt, vind ik vrij bizar.

Vrijdag zat ik in de trein, tegenover een getinte jongeman, ik gok een jaar of twintig oud. Zijn onderarmen, nek en zelfs zijn hoofd, onder gemillimeterd haar, zaten onder de tattoo’s. Hij had er vast meer, maar die waren, gelukkig voor mij, onzichtbaar. De enorme gouden kettingen, gouden tanden en leren bomber jack, maakten hem voor mij een stereotype. De vier verschillende telefoons die hij steeds uit zijn vele broekzakken haalde, maakten mijn wenkbrauwen fronsen. Who needs so much telly’s anyway? Vervolgens begon hij te praten door een van de telefoons, volgens mij tegen een vrouw. Een mix van fout Nederlands en gangsta Engels met wat US slang, maar vooral denigrerend tegen de persoon. Als ik ‘s avonds laat had moeten treinen, was ik ergens anders gaan zitten, want zijn rattenoogjes gingen constant langs alle medereizigers. Wellicht zonder bedoeling maar uit achterdocht. Toch voelde ik me er niet lekker bij.

Zou die jongen er bij nadenken hoe zijn lijf er uit ziet als hij een jaar of vijftig/zestig is, alles begint te rimpelen en uit te zakken? De tattoo’s dus niet meer duidelijk zichtbaar zijn en er niet uit op te maken valt wat ze voor moeten stellen? Een lijnenspel tussen inkt en overvloedige oude huid. Sexy, not!

Discovery Channel zendt al een paar seizoenen documentaires uit over tattooshops, en vooral LA Ink met ‘Kat’ kijk ik graag. Erg knap hoe ze dingen maken, maar ook daar zitten ze er van top tot teen onder. Wat bezielt je dan? Is het een momentopname? Ik snap dat je het mooi vind, maar het lijkt alsof niemand er bij nadenkt hoe het er later uit zal zien. Om nog maar niet te praten over opvallende tattoo’s en piercings in bijvoorbeeld het gezicht of op de handen. Tuurlijk heeft dat gevolgen voor je toekomst, bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt.

Ik snap dan ook niets van mensen die zichzelf hebben laten toetakelen, en het dan vreemd vinden als ze dingen moeten afdekken of uit doen om hun functie te bekleden. Of er om klagen als ze op grond daarvan niet worden aangenomen. Voor de een is het een verrijking, voor sommigen zelfs een verslaving. Het past niet bij mij en ik zal ook nooit een piercing of een tattoo nemen, hoe mooi ik het bij een ander ook kan vinden. Ik vind het een leven lang zonde.