Groen doen

Groen Gespot: business cards

vervangen business cards

Groen Gespot is vanaf vandaag een nieuwe rubriek. Het liefste schrijf ik over duurzaamheid en groene innovaties. Het moet alleen niet te technisch worden, want dan snap ik er niks meer van. Het gaat meer om het idee en de uitvoering, zoals de stadstuin en het Care Label Project. In Groen Gespot analyseer ik van alles met een kritische blik met het oog op duurzaamheid. Is het duurzaam? Zo niet, kunnen we het besproken object of de handeling duurzamer maken door het te verbeteren of is het beter om het helemaal te vervangen? De aftrap van Groen Gespot is het ingesleten gebruik van het ouderwetse visitekaartje, hipper genaamd, business cards.

Waarom business cards?

Papier zoals we het kennen wordt steeds vaker vervangen. Zo is er bijvoorbeeld al papier van steen, papier van oude t-shirtvezels (waarover zo meer) en uiteraard wordt alles steeds meer gedigitaliseerd. Behalve: het visitekaartje. Hardnekkig laat het papieren pasje zich nog altijd lenen als herinnering aan een moment van schraal contact. De vraag is, waarom? Ik denk dat zelfs in het analoge tijdperk business cards al een doorn in het oog waren. Ik zat toen nog in de luiers, maar een voorstelling van de mappen en rekken vol met kaartjes van zakenmensen die je naar een week al bent vergeten vertaal ik naar wanorde. En dan moet je nog beslissen of je ze op alfabetische volgorde zet of op expertise. Je zoekt immers een dienst of bedrijf en niet perse een persoon (waarvan je de naam ook weer bent vergeten). En anno nu doen we het blijkbaar nog steeds zo. Voor Your Ambassadrice mag ik zo nu en dan naar openingen van restaurants, pop-up stores of naar de lancering van nieuwe producten. Ik kom dan vaak interessante mensen tegen zoals bloggers, journalisten en ondernemers. ‘Heb je ook een visitekaartje’ wordt er dan altijd gevraagd aan het einde van de ontmoeting. Nee dus, heb ik niet. En eigenlijk hoef ik die van andere mensen ook niet. Niet omdat ik weiger te netwerken, maar ik ben er te chaotisch voor en ten tweede is het ook geen duurzaam product.

Verbeteren of vervangen

Mijn problemen met business cards zijn dus duurzaamheid en effectiviteit. Welke opties zijn er als je toch analoog wilt blijven, maar wel duurzamer te werk wilt gaan? En wat moet je doen om helemaal van het papieren format af te stappen?

    • Verbeterde business cards
  • In mijn zoektocht naar een alternatief voor business cards kwam ik varianten tegen van gerecycled papier zoals Weloverecycled. Zij produceren niet alleen duurzamen business cards, maar de bazen promoten een duurzame levensstijl. Zo komen de werknemers op de fiets naar werk, zijn ze lid van de groene bank Triodos en drinken ze enkel koffie van het merk Café del Mar waarmee ze koffieboeren in Guatemala steunen. Dan weet je dat het hart op de goede plek zit. Een tweede aanbieder van gerecyclede business cards is het alom bekende Vistaprint. Een spannender alternatief vond ik bij MOO. Hier maken ze visitekaartjes van gerecyclede t-shirts, oftewel busines upcycling. Het katoen komt van stukjes t-shirt die de winkel niet gehaald hebben, maar wel in het productieproces hebben gezeten. Een nadeel van deze drukkerij is dat hij gevestigd zit in het Verenigd Koninkrijk en in Amerika. Dat maakt het verzenden van de kaartjes naar Nederland een allesbehalve duurzame onderneming.

    • Vervangen van business cards
  • Voor mensen die echt geen afstand kunnen doen van hun visitekaartjeshobby zijn bovenstaande opties een mager alternatief, maar voor de rest is digitalisering een uitkomst. Een groot deel van werkend of baanzoekend Nederland heef al een LinkedIn profiel. Het werkt snel en efficiënt; je hebt alle gegevens direct bij de hand. Na LinkedIn zijn veel bedrijven die het digitale visitekaartje aan de man wilde brengen uit de lucht gehaald. Zo zijn bijvoorbeeld ProfileBook en het Amerikaanse Flavors.me opgeheven door een te kort aan gebruikers. Een volwaardige opvolger van het papieren visitekaartje lijkt lastig te produceren, vooral het delen ervan gaat moeizaam. Je moet bijvoorbeeld een QR-code scannen of je moet dezelfde app gebruiken als de deler, wat onnodig veel tijd kost. Papier lijkt hier als uitzondering sneller dan de digitale variant.
    Gelukkig zijn er aanbieders op de markt die het wel begrijpen, zoals about.me waarmee je een persoonlijke pagina kan maken om jezelf op werkgebied te presenteren. De uitstraling is wat vriendelijker dan het saaie LinkedIn en je kunt er je eigen creativiteit in kwijt. Een ander hulpmiddel is Clinck dat floreert door zijn eenvoud. Je installeert de app, vult je digitale business card met jouw gegevens en je bent klaar. Wil je deze gegevens uitwisselen? Dan open je de app, voer je het e-mailadres van de geadresseerde in en verstuur je je digitale visitekaartje. De geadresseerde krijgt een mail met jouw gegevens en als hij op de bijlage klikt, worden jouw gegevens als zijn telefooncontact opgeslagen. Bizzerd werkt volgens hetzelfde principe, maar is web-based (geen app). Je vult al je gegevens in en deze kun je aanpassen en delen.
     photo d980fcf0-f6c9-4232-957e-4228bbc079fc.png

    Voor individuele gebruikers is het gratis, maar bedrijven betalen een vast bedrag per maand. En als je echt geen zin hebt in apps en websites doe dan wat Sabine doet: geef iemand je telefoon om alles erin te zetten inclusief datum en gelegenheid waar jullie elkaar hebben ontmoet. Zo ben je klaar zonder een vinger uit te steken!

    Conclusie: business cards vervangen

    We kunnen wel vast blijven houden aan de tastbare variant van het visitekaartje, maar als we heel eerlijk zijn is dat anno nu bijna niet meer te verantwoorden. Tegenwoordig kun je de uiterlijke kenmerken van je vertrouwde visitekaartje eenvoudig digitaliseren en heb je meer ruimte om extra informatie toe te voegen. Je stuurt je gegevens makkelijk via de mail en voilà, de link is gelegd. Het gaat er uiteindelijk om dat de contactpersoon jouw gegevens heeft, maakt het dan zoveel uit hoe dat gebeurt? Een goede eerste indruk staat of valt niet bij een mooi vormgegeven visitekaartje, maar eerder bij een fijn gesprek.

    Sabine de Witte