Vrijdag toog ik naar mijn ouders voor een vroege pakjesavond. Vanwege de aangekondigde sneeuwbuien besloot ik op tijd de trein te pakken, om te voorkomen dat ik ergens zou stranden. De NS had immers eerder deze week al problemen, ondanks de geslaagde ‘wintertest’. Uiteraard koos ik een plek eerste klas, want daar kan ik relaxed werken.
Het was druk in de trein, zelfs in de eerste klas. Er was nog een plekje in een vierpersoons zitje, tegenover twee oude mannen. Oude mannen met lange jassen en een chagrijnige blik op mij gericht. Waarschijnlijk omdat ’tegenwoordig iedereen maar eerste klas gaat zitten’. Maar daar betaal ik gewoon voor, net als zij.
De coupe was een stilte coupe. Het was, op mijn getype na, muisstil. Ik zat in een heerlijke workflow. Tot ik tussen Amersfoort en Zwolle aangesproken werd door de conducteur. Tijdens mijn workflow hadden de oude mannen kennelijk geklaagd. De conducteur vroeg mij namelijk vriendelijk doch dringend om mijn werkzaamheden, met het luide, irriterende getik op mijn laptop, te staken of elders voort te zetten. Dat elders was geen optie, omdat de trein bomvol zat. Ik vroeg de conducteur hoe het dan zat met de NS en het stimuleren van zakelijke reizigers, want nergens staat een sticker met een laptopverbod in de trein. De conducteur antwoordde dat ze stilte-coupes strenger gaan controleren en gaan optreden tegen overtreders.
Ik was met stomheid geslagen. Het getik op een laptop te veel herrie in de stiltecoupé? Als ik nou had zitten bellen, hadden ze volkomen gelijk. Maar dit sloeg alles. Waarom zou ik überhaupt nog met de trein reizen, als werken niet meer mogelijk is? Laat staan eerste klas! De conducteur bleef staan tot ik mijn laptop dicht had geklapt, waarop ik mijn iPad uit mijn tas pakte om daar verder op te tikken (gelukkig waren mijn nagels ietwat aan de lange kant en maakten zij ook een irritant tikgeluid op mijn scherm).
Hier laat ik het niet bij zitten. Morgen gaat er op hoge poten een brief richting NS. Ik eis het geld van mijn kaartje terug. En respect voor zakelijke reizigers die graag hun reistijd functioneel willen doorbrengen, net als ik. Ongeacht conservatieve oude mannetjes die zich te goed voelen om tussen de ‘arbeiders’ te moeten reizen. Op Twitter heb ik vrijdag meteen mijn frustratie geuit, helaas bleef een reactie van de NS daar uit. Benieuwd of ze op mijn brief (en blog) wel thuis geven…
