Travel

Eindelijk naar huis in Nairobi

Begin augustus ging het luchtruim weer open. We hadden tickets voor 5 Augustus, al wisten we dat dit wellicht iets te voorbarig zou zijn. En hoe dichterbij de datum kwam, hoe onzekerder het werd. Uiteindelijk geen groen licht vanuit Daan’s werk. Not (yet) cleared for landing in Nairobi.

De tweede kans werd 12 augustus en al snel wisten we dat het nu wel door zou gaan. Er moest veel geregeld worden, papierwinkel, bijboeken van koffers en uiteraard de gevreesde COVID-test (een wattenstaaf diep in je keel en in je voorhoofdsholte – not so nice).

Nog 1x heb ik genoten van alles kunnen vinden in de supermarket, betrouwbaar openbaar vervoer, de fiets, de mooiheid van Amsterdam, onze vrienden en familie. Op onze laatste dag heb ik als een spons alles opgezogen en ben ik met mijn fietsje op elke brug gestopt om te genieten van het uitzicht. Want hoewel Nairobi een geweldige stad is om te leven, is het zeker geen mooie stad.

Die zelfde 12 augustus was het niet erg druk op Schiphol en konden we overal zo doorlopen. Extra kilo’s werden door de vingers gezien, meegenomen messen die niet door de security kwamen mochten terug gebracht worden naar landside en buiten dat Freya net voor de douane in haar broek kakte verliep alles gesmeerd. Was reizen maar altijd zo comfortabel.

Eenmaal in het vliegtuig hadden we ieder een rij om te zitten/liggen. Helaas waren er veel mensen die hun papier niet op orde hadden en uiteindelijk daarom veel mensen die alsnog niet mee mochten. En dan beginnen ze dus met het offloaden van de bagage. En dat duurde zo’n 2 uur…

Des tewardessen waren aardig en hadden er weer volle bak zin in maar ze hadden wel even kunnen zeggen dat je zowat niks te eten krijgt i.v.m. geminimaliseerd contact. Klein detail, je moet de gehele vlucht een mondkapje op. Het was overigens minder erg dan ik aanvankelijk dacht. Na een overgeslagen diner kwamen we om 23.00 uur aan in Nairobi.

Och wat waren we bang voor giga rijen in Nairobi (zoals normaal vaak). Er was weinig aan de hand. Met uitzondering van ons vliegtuig was het uitgestorven. Na een temperatuurcheck, door naar douane en toen lag al onze bagage (8 koffers!) al op de band. Onze taxi chauffeur stond klaar, geen roadblocks onderweg (Nairobi heeft een avondklok van 21.00-4.00uur dus het is in principe verboden om je op straat te begeven gedurende die tijd).
Ik kan niet omschrijven HOE blij Freya was om Nancy en Poes – onze hond – weer te zien. Ze ging helemaal uit haar dak toen we aankwamen. Trappelende beentjes, klappen in de handjes, alles. En toen, om half 3 ‘s nachts, lekker in ons eigen bed!

De volgende dag zijn we gaan wandelen in het bos (men doet hier niet meer aan quarantaine dan de meeste landen). Gelijk ook een classic fout gemaakt door geen mondkapjes mee te nemen en gelijk terug gestuurd te worden. Gelukkig wonen we in Nairobi en is er altijd wel iemand dichtbij met wat je nodig hebt. I tell you, noem iets en het is om 5 min afstand. Behalve een werkvergunning, daar doen ze rustig 8 maanden over.

Wat is het een feest om omringd te zijn met al je eigen zooi. Lekker een troepje te kunnen maken en niemand die daar dan wat van vindt. De komende tijd gaan we veel tripjes maken in Kenia zelf – nu extra hemels voor binnenlands toerisme – en voor het einde van het jaar hebben we een, mits COVID ons toelaat, een spannende reis gepland naar een land waarvan ik zeker weet dat jij er nog nooit geweest bent. (o ja, KLM geef m’n geld terug! Ik wacht al sinds 20 maart).