Travel

Eliminér

De campingsport bij uitstek. Ultiem vakantievermaak. Een (internationaal) potje tafeltennis. Geen vakantie ging voorbij zonder batjes in de koffer. Na het eten sprintten mijn broertje en ik zo snel mogelijk richting ping-pongtafels om onze kunsten te laten zien. Het leukst vond ik altijd het ‘rond de tafel’, om te bepalen wie er tegen wie zou spelen. Eliminér was altijd hét woord wat je niet wilde horen. Af, uitgeschakeld, je mag niet meer mee doen. Het werd helemaal leuk als ouders hun kunsten kwamen vertonen. Regelmatig werd iedereen weggeblazen door o.a. mijn vader, aka smashkoning.

Na één vakantie ben ik zelfs ‘op tafeltennis’ gegaan. Een sport met een suf imago, wat ook helemaal bevestigd werd door het hoge ‘ouwelullen-gehalte’. Het heeft dan ook niet heel lang geduurd, voordat ik het weer gezien had. Ik miste het ‘rond de tafel’, het eliminé gaan en vooral de lol met internationale kinderen. Met handen, voeten, pingpongballen en tafeltennisbatjes wisten we prima te communiceren. Soms liep het lichtelijk uit de hand en werd er weer een valsspelende Belg mishandeld met het betreffende batje, maar dat maakt niet uit.

Inmiddels spelen lief en ik regelmatig een spelletje Ping Pong op onze ‘aaifoons’. Maar goed dat je niet tegen elkaar kan spelen, want dat zou nog op ruzie uit draaien. Een komisch gezicht moet het zijn, flink hoofden bewegend, met je lichaam mee draaien en bij een poging tot smashen je iPhone mee bewegen. (Misschien ook maar een Wii overwegen). En bij verlies de trieste mededeling: ‘you are eliminated’.

World Cup Ping Pong op de iPhone

World Cup Ping Pong op de iPhone

Gelukkig komt het bij ons niet zo hard aan als bij Jan Smit. Keihard ge-elimineerd door ‘zijn’ Yolanthe. Degraderend FC Volendam, een zinkend schip, verlatend voor ‘steady’ Real Madrid. Een beter gevulde portemonnee, een spannender leven, geen idee. Hoe het hele verhaal in elkaar steekt, geen idee. Oordelen en vooral veroordelen is zo makkelijk. Tout Bekend Nederland was ‘geschokt’, Volendam stond op z’n kop. Wat zal ze balen van die camera. Wat ben ik blij dat ik nu niet in hun schoenen sta. Uit elkaar gaan is nooit leuk, maar als je samen een huis hebt is het helemaal een naar verhaal. Spullen verdelen, vaak moet één van beide verhuizen, het lijkt mij verschrikkelijk. We zullen wel weer horen hoe het afloopt. Toch jammer van die tattoo.

Jan & Yolanthe zijn niet meer

Jan & Yolanthe zijn niet meer

Wat ook helemaal éliminér is, IKEA. Eindelijk heb ik vandaag ‘de stoelen’ gekregen. Ze in elkaar geklust. Om te constateren dat er natúúrlijk net weer een cruciale inbusbout ontbreekt. Lekker dan. En deze keer waren we niet van plan om met Hemelvaart een bezoek aan de blauwe doos te brengen. Bellen met de klantenservice dan maar. Naïef als we zijn, denken dat ze er zo één op kunnen sturen, want dat moet niet zo moeilijk zijn. We zijn namelijk niet van plan om voor een boutje minstens 2 1/2uur te moeten gaan rijden. Opsturen is een klusje van niets, toch? ‘Nou mevrouw, als u het echt snel wilt hebben, zult u het toch echt moeten gaan halen. Want ik moet het bestellen uit Zweden en dan duurt het toch minstens anderhalf tot twee weken’. Dus… Ik laat het opsturen, maar heb ook Twitter ingeschakeld, want met een landelijke vrije dag in aantocht, is er vast iemand die de moeite wil nemen om op mijn referentienummer het betreffende boutje mee te willen nemen en wél te willen opsturen. We wachten af. (Ze zijn overigens wel heel gaaf en ik ben er verder wel super blij mee! Foto’s staan op FLICKR.

Zelfs op www.apartmenttherapy.com  te zien!

Zelfs op www.apartmenttherapy.com te zien!