fatma in kuala lumpur

Fatma in Kuala Lumpur: hallo expat leven, remote working & zinvol werk

fatma kuala lumpur

Precies een jaar geleden besloot ik te solliciteren op de ‘beste baan van de wereld’, maar had ik niet helemaal door wat de consequentie daarvan zou zijn. Deze beste baan, had ik later pas door, zit aan de andere kant van mijn geliefde Amsterdam. Op dit moment schrijf ik je vanuit Kuala Lumpur, Maleisië.

Hoe ik daar beland ben, in een TL;DR variant – ik snakte naar meer uitdaging, avontuur en sterke cult-achtige teamcultuur waarbij de mens, het werk overstijgt. Iemand (een meneer) vertelde me namelijk ooit – dat je het maar hebt te accepteren als je het niet eens bent met de brexit-achtige praktijken op de werkvloer. De politiek, het haantjesgedrag, het glazen plafond… En ik wilde. Niet. Meer.

In de iets rooskleurigere variant heb ik over een aantal jaar met honderden creatieve agentschappen, bureau’s, artiesten, PR magnaten, greater-cause-start-up-to-scale-ups samengewerkt, dat ik besloot een document op te stellen van ‘het ideale bedrijf’ waar ik voor zou willen werken. Hoe zou het eruit zien als ik de voorwaarden kon opstellen?

fatma in kuala lumpur

Samengevat: een bedrijf met het doel om de mensheid vooruit te helpen, in plaats van achteruit. Een team dat gelooft in absolute vrijheid om te gaan en staan waar je maar wilt. Waar wordt toegejuicht dat je meer in je leven wilt, dan alleen maar werken voor het bedrijf. En ik wilde ook een potje reizen, weekenden op tropische eilanden en zo.

Well, mission accomplished. Sinds begin dit jaar werk ik als community manager voor Mindvalley. Ons team bestaat uit 54 nationaliteiten en we worden gestimuleerd om zoveel mogelijk tijd te nemen voor onze eigen ontwikkeling. De ochtenden zijn voor je mentale en fysieke gezondheid en als je op afstand wilt werken – ga je gang.

In de afgelopen 6 maanden heb ik mogen werken vanuit Bali, Langkawi, Penang en oja – ben ik ten huwelijk gevraagd door levenspartner-en-huisfotograaf op het prachtige privé eiland Pangkor Laut.

Wat dit avontuur me tot nu toe heeft gebracht, is een enorme zelfreflectie op mezelf en Amsterdam. Zoals Simon Carmiggelt schrijft – “Amsterdam is een heerlijke stad om te verlaten en aan te komen”. Mijn grootste inzicht is dat in de meeste werkomgevingen nog steeds de patriarchale, over-vertegenwoordige ‘harde’ mannencultuur overheerst. En dat ik niet meer wil accepteren ‘hoe het dan maar gaat’ en genoegen neem met een cultuur waar ik me niet thuis in voel. En dat ik zelf het verschil kan maken. En daarom heb ik de afgelopen maanden gewerkt aan een cursus voor de Amsterdamse vrouw zoals ik, die genoeg heeft van dit soort opmerkingen en het zelf anders wilt doen.

Sabine de Witte