Ondanks mijn zwaar geïrriteerde twitterberichten en blogpost bleef een reactie van de NS uit. Gemiste kans. Vandaag deed ik weer een poging tot werken in de trein. Deze keer geen geklaag over mijn getik in de trein, dit toetsenbord is dan ook stukken stiller. Ik zat er best tevreden bij, in het zonnetje terwijl er witte winterlandschappen aan mij voorbij trokken.
Totdat in Zwolle een aantal eerste klas medereizigers de plaatselijke Kiosk hadden gesponsord en hun snackbar lunch naast mij gingen nuttigen. Met een mond vol frites en stinkende satésaus kantoorperikelen bespreken is niet sexy kan ik u vertellen. In mijn hoofd kwam weer het Treinetiquette lijstje naar boven, stond dit niet in de ‘niet in publiek eten’ categorie?
De NS presteert het om chaos op het spoor te veroorzaken, zakelijke reizigers weg te jagen, OV-chipkaart poortjes te maken die zo gevoelig zijn dat je uitcheckt als je er met je tas langsloopt waardoor je ineens zwart blijkt te rijden na je overstap. Maar het fatsoenlijk van A naar B vervoeren van passagiers met enig comfort en gemak is teveel gevraagd. Typen in de trein veroorzaakt overlast, maar kolossaal smerige frieten in de trein eten is geen probleem.
Beetje kromme regels van de NS, zeker als je pretendeert naar reizigers te luisteren en je service daar op aan te passen. Dan kun je nog zo je best doen en je personeel ineens verplicht Engels laten spreken zonder cursus (hilarische ‘I always get my sin’ vertaalpogingen), maar ook dat is niet voldoende krediet om zo te mogen falen.
Mag ik een treinreisje zonder mayo, volgens schema en al werkend alstublieft? Volgende week waag ik me weer aan de gele rups!
