Sinds vorige week hebben we weer buren aan beide kanten. Na meer dan een jaar geen wolvengejoel meer aan te hoeven horen en altijd stilte van die kant gewend te zijn, wordt die stilte nu precies een week met regelmaat bruut verstoord. Het huis wordt namelijk volledig gestript. Nou ja, is inmiddels. Van boven tot onder, alles is leeg en kaal. Een mooi gezicht, want de huizen staan er al 99 jaar en veel wat naar boven komt is daadwerkelijk zo oud.
Het sloopwerk met de meeste herrie is inmiddels voorbij, onze muren zijn nog heel en af en toe was ik een beetje bang als ik wat glaswerk in de keuken hoorde trillen, maar niets van dat alles. Lief heeft al even met de buurman kennis gemaakt, die er alleen gaat wonen. Het strippen en opbouwen doet hij helemaal zelf, respect daarvoor. Hij heeft al even bij ons gekeken en ideeën op gedaan en vond ons huisje erg gezellig. Benieuwd wat hij er van maakt!
Wat mij betreft kan de buitenschilder morgen al aan de gang, want alle kozijnen zijn er geel. En dan niet knalgeel, nee ‘okergeel’. Geen pee dus en mij al sinds we hier wonen een doorn in het oog. De vorige bewoonsters waren sowieso helemaal into geel, al het houtwerk en het linoleum, alles was geel.
Wat wel een beetje jammer is is dat de buum op zaterdagochtend voor 9uur al aan de klus is. En de straat regelmatig wordt opgehouden door de levering van bouwmaterialen tussen 8 en 9u ‘s ochtends, spitstijd, zeker omdat er een basisschool vlakbij zit die per auto vooral door onze straat bereikbaar is. Ook een minpuntje: tijdens Top Gear de stenen die voor ons huis gestapeld zijn, luidruchtig in een kar gooien. En onze stoep als opslag gebruiken.
Gelukkig heeft hij flink de vaart er in en zou vandaag alles wat voor de deur opgeslagen ligt in het huis weggewerkt worden. Maandag wordt er beton gestort. Gelukkig heb ik maandag geen thuiswerkdag en alleen maar afspraken. Want al die klusherrie maakt dat ik noodgedwongen met muziek op aan de slag ga. Dat doe ik normaal nooit, zodra lief de deur uit is gaat de muziek uit. Enjoy the silence.
Ach, het heeft ook wel weer z’n charmes. Bouwvakkers en buum in ontbloot bovenlijf, bevestiging aan ons adres dat zoiets niet aan ons in besteed, tenzij we alles uit kunnen besteden. En vandaag ontvluchten we gewoon de herrie.
