Travel

Haar naam was Sarah

Voor Sinterkerst kreeg ik het boek ‘Haar naam was Sarah’ cadeau. Mij zei de titel niets, maar moeders en vriendin S. hadden er over gehoord en gelezen en klonken positief.

Afgelopen week, in een ‘leeslounge’ in een boekwinkel in Berlijn ben ik er in begonnen. Een journaliste, Parijs en de Tweede Wereldoorlog. Allemaal elementen die me ontzettend aanspreken. Ik heb een bizarre fascinatie voor aangrijpende verhalen uit de Tweede Wereldoorlog. Alleen door het vertellen van verhalen en het herdenken kunnen we generaties na ons nog vertellen over de gruwelijkheden die zich toen hebben afgespeeld, mocht er niemand meer uit de generatie zijn die het daadwerkelijk heeft meegemaakt.

Het is even ontdekken hoe het boek in elkaar steekt, vanuit welke persoon het boek geschreven is. Twee ‘losse’ verhaallijnen die pas later met elkaar in verbinding komen te staan.
Vooral de aantrekkingskracht van de stad Parijs, wat een soort gevoel is wat onderdeel is van je persoon, was een beschrijving die de spijker op z’n kop sloeg.

Tijdens het lezen kon ik me een aantal plekken herinneren, de overige plekken zou ik het liefst morgen nog opzoeken!
Na de eerste hoofdstukken in de lounge te hebben verslonden, moest ik het boek even links laten liggen voor wat ‘sight seeing’ Berlin. Vandaag op de terugweg las ik het boek in een ruk uit en ik kon mijn tranen bij de laatste zinnen niet bedwingen.

Hoe het verhaal precies gaat, verklap ik niet. Maar ik kan me de wanhoop na het meemaken van zoiets traumatisch zo goed voorstellen! Ook het willen weglopen, vergeten. Niets onmenselijks aan! Ongetwijfeld hebben veel mensen na de oorlog of na andere traumatische ervaringen hetzelfde gehandeld, niet wetende hoeveel invloed het verloochenen van je eigen geschiedenis, je bestaan heeft. Niet alleen voor jezelf, juist ook voor je omgeving.

‘Haar naam was Sarah’ is een van de boeken die je gewoon moet hebben, of in ieder geval moet lezen. Een echte must read, die af en toe in de boekhandel voorbij komt. Aanrader voor de komende koude, sneeuwige dagen, waarop we weer even heel dankbaar mogen zijn met alle warmte, luxe en vrijheid om ons heen.